Yoga met hond

Pff, even opschieten, nog even die boodschap doen, dat telefoontje afhandelen, oh ja, ook nog even regelen dat de kids worden opgehaald. Oh, en dan niet te vergeten, de kinderen naar voetbal brengen, eten koken, dan met de nieuwe aanwinst naar puppy training, druk, druk, druk…..

Herken je dit? We leven in een maatschappij die veel van ons vraagt. Heel veel! Zo ontzettend veel dat we onszelf vaak voorbij lopen. Er moet zoveel… Volwassenen met een burn-out, kinderen met teveel stress en onze honden? Ja, hoe zit het daar eigenlijk mee?

Nou ik ga naar agility, oh, ik doe speurwerk, oh, wat leuk, ik doe aan canicross met de hond, ik doe aan dogsurvival, nou ik ga regelmatig suppen….. Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat echt geweldig allemaal, echt waar! Het is goed om met je hond bezig te zijn, maar…… vergeet niet dat ook de hond in een maatschappij leeft waar er al zoveel moet…..Er komen ongelooflijk veel prikkels af op een hond in onze drukke maatschappij. Zeker voor een hond, zoals een Saarlooswolfhond, die nog dicht bij de natuur staat, is dat lastig. Daarom hecht ik juist bijzonder veel waarde aan rust. Rust voor de hond en rust voor jezelf! En dat kan prima samen……

Samen met je hond de rust ervaren, gewoon Zijn in het moment, dat is geweldig voor de band die je opbouwt met jouw maatje! Hij hoeft gewoon even niks, mag gewoon Zijn, net als jij…. Hoe heerlijk is dat. Om dit eens te ervaren gaan we met de pups naar Het Zentrum, waar we van Renate Steinfort een les Yoga met Hond krijgen. Want geloof het of niet, in onze drukke maatschappij vergeten we gewoon wat RUST is en hoe belangrijk het is! En natuurlijk is het heel leuk voor de hond en voor jou om naar die agility les te gaan of te speuren, te suppen of lekker door de bossen te rennen tijdens de canicross. Maar zorg daarnaast ook voor momenten van rust, niet door de hond even in de bench op te sluiten maar door samen met hem tot rust te komen, dan is er balans!

Wil je weten wat Yoga met Hond is en of het iets is voor jou en jouw maatje? Hou dit blog in de gaten, want natuurlijk doe ik uitgebreid verslag en…… voor de trouwe lezers komt er een leuke aanbieding!

Auw....het ochtendritueel

Auw....., nee...., niet doen...., auw dat doet zeer..... scheid daar eens mee uit..., auw, stop.....
Pff de ochtenden zijn niet zo plezierig meer voor mijn voeten en enkels.....
Wat gaat het ineens snel en wat groeien ze hard.... Heel fijn natuurlijk, maar het betekent ook dat er voor mij steeds meer werk aan de winkel is en dat valt niet altijd mee.
Om 6 uur 's morgens begint het feest. Zodra ik 1 voet in de puppenren zet, komen er 7 piranha wolfjes op mij af gesneld... de tandjes zijn enorm scherp alsof er duizenden naaldjes in je enkels en voeten worden geprikt. Ja, ze bedoelen het goed, ik weet het, maar het voelt niet goed kan ik je vertellen! Ik zucht als ik om me heen kijk, het is een grote bende in de puppenren. Eerst probeer ik de monstertjes maar even in de gang te zetten..... daarna doe ik snel de ren dicht en ga poep en plas ruimen. Onder luid protest, want de firma KnaagGraag zit voluit te huilen en gillen achter het hek. Zij willen spelen, niet met elkaar maar met mijn voeten. Maar ze moeten even wachten. Als ik klaar ben met ruimen en dweilen gaat de ren weer open. Nu moet ik proberen om aan de andere kant te komen waar de monstertjes op mij wachten. Zodra ik 1 voet over het hekje zet, vallen ze aan.....
Auw....., nee...., niet doen...., auw dat doet zeer..... scheid daar eens mee uit..., auw, stop.....

Zo goed en zo kwaad als het kan, parkeer ik ze één voor één weer in de ren. Daar zijn ze het duidelijk niet mee eens, maar het moet maar even. Van mij moet mama Romy er ook even bij, dat wil ze eigenlijk niet meer, maar ja, ik wil ook wel eens iets niet meer. Met frisse tegenzin gaat Romy de ren in, want ze luistert gelukkig wel naar me. Dat vinden de pups ook leuk, dus nu wordt de lust om te spelen op mama gericht. Hierdoor heb ik even tijd om het ontbijt te maken, voor pups en mams. Zodra ik de bak in de ren zet, komen de pups aanrennen en vallen direct aan. Het vlees wordt tegenwoordig erg gewaardeerd. Romy springt uit de ren en is blij dat ze van de monsters verlost is. Ik geef haar haar eten en dat maakt weer veel goed. Na dit ochtendritueel valt alles in slaap. De pups in de ren, mama Romy op haar plekje en ik..... op de bank.
Maar dat is natuurlijk niet alles van de dag. Dit ritueel herhaalt zich ten minste 4 keer..... Bovendien moet er met de pups gewerkt worden. Verzorging van nageltjes en vacht, oefenen met de onderdelen van Puppy Culture, met de pups buiten spelen, de andere honden aandacht geven..... pff, ik ben blij dat het vakantie is, je zou er toch ook nog bij moeten werken..........Mijn huis en de tuin hebben zichtbaar te lijden onder mijn drukte. Maar acht dat komt wel weer een keer goed, denk ik dan maar. Ze blijven immers niet voor altijd hier..... Och jé, ik schrik van mijn eigen gedachte..... Ja hoor, daar komt het....
Mensen vragen mij altijd, vind je het niet moeilijke om afscheid te nemen. Ja, natuurlijk vind ik dat, maar..... er komt een moment dat je bij jezelf denkt.... wanneer komt de rust in mijn leven weer terug.... dat moment had ik nu. Neemt niet weg dat ik enorm geniet van de kleine rakkers en dat ik het straks echt even heeeel moeilijk krijg, maar het idee dat al dit werk dan ook niet meer hoeft, maakt toch wel wat goed.
Maar tot het zover is, geniet ik, tussen al het werk door, met volle teugen van de dreumesjes. Want het gaat nu zo snel. Ze eten al echte kippenpootjes en zijn op ontdekkingstocht geweest door de tuin. Het is bijna niet meer bij te houden, die ontwikkeling. Ik probeer het allemaal vast te leggen in dit blog in woord en beeld.

Een lekker kippenpootje

Buiten spelen

Fantasie wordt werkelijkheid

Fokken van honden is niet altijd rozengeur en maneschijn. Wij weten dat helaas uit ervaring. Al onze vorige nestjes waren best klein, 2 of 3 hondjes. Natuurlijk waren we dankbaar voor ieder hondje, maar toch altijd een beetje teleurgesteld dat er niet wat meer hondjes in zaten. Maar nu, nu is het dan toch gelukt. Fantasie wordt werkelijkheid, we hebben een mooi groot nest. Het D nest, nou zeg maar gerust Dubbel D nest, hahahaha, want het zijn er meer dan het dubbele van de voorgaande nesten. En bij zo'n groot DD nest moet je dan toch kleur bekennen. Wat bedoel ik daarmee? Nou, dat ook wij nu werken met kleine gekleurde puppie identificatiebandjes. Voor mijzelf niet echt nodig, ik kan ze nog steeds zonder bandje uit elkaar houden. Een beetje zoals een moeder haar ééneiige tweeling toch altijd uit elkaar kan houden. Maar voor Jan en de toekomstige eigenaren is het toch best lastig om onderscheid te maken tussen al die mooie bosbruine hondjes. Dus, toch maar kleur bekennen. Maar behalve kleurtjes hebben de pupjes natuurlijk ook namen nodig. Want als ik ze ga aangeven bij de Raad van Beheer, kan ik niet echt zeggen, pupje rood of pupje paars, Dat zou wel heel vreemd staan op de stambomen. En dat is waarom de fokker vaak de namen kiest. Nou ja, de stamboom namen dan. Want heel vaak geven de nieuwe baasjes het hondje gewoon een zelfgekozen naam en deze roepnaam wordt dan natuurlijk de naam waar het hondje naar zal luisteren. Toch is het geven van namen voor fokkers wel vaak een dingetje. Iets waar toch redelijk over wordt nagedacht en waar soms een hele filosofie aan vast zit. Sommige fokkers gebruiken thema's en sommige houden vast aan een letter waarmee de namen moeten beginnen. En dan heb je van die fokkers die dat ook nog willen combineren. Juist, wij dus. Daarom is het geven van de namen in dit nest gebonden aan de letter D en het thema Fantasy.

Het hondje dat als tweede is geboren, een bosbruine reu van 390 gram, krijgt de naam Silva Amica's Daring Duffle. Daring betekent natuurlijk gedurfd, lef hebben en dat heeft deze rakker. Duffle is een karakter uit de film Narnia "The Horse and His Boy". Het is een roodharige dwerg die erg vriendelijk en zorgzaam is voor iedereen, maar hij is ook stoer en heeft lef, hij gaat later dienen in het leger. Ons eerste bosbruintje dat ter wereld kwam, was met zijn 390 gram, niet de grootste. Gelukkig is hij geen dwerg, maar hij is zeker wel vriendelijk en hij doet zijn naam dan ook echt eer aan. Hij krijgt een donkerblauw halsbandje, gewoon zodat je hem kunt herkennen.

En dan komen we bij de grote grijze reu. Op de een of andere manier heeft hij het tot zijn taak gemaakt om voor zijn hele kleine zusje te zorgen. Het kleine meiske en hij staan vaak samen op de foto of film, simpelweg omdat zij elkaar steeds opzoeken. Een grote grijze reu en een heel klein gouden meisje met pit. Ik voelde al snel wat de namen van deze twee bijzondere hondjes zou worden.
Silva Amica's Dreaded Drogo (bruin halsbandje, maar ook zonder te herkennen aangezien hij de enige wolfsgrauwe is) en Silva Amica's Dazzling Daenerys (roze halsbandje). De gevreesde Drogo en de oogverblindende Daenerys. De namen komen uit de serie Game of Thrones en hoewel ze daar geen broer en zus zijn, maar man en vrouw, vond ik toch veel overeenkomsten. Drogo is een grote donkere man, een leider van zijn stam, hij zorgt dat niemand wat tekort komt. Onze grijze kerel is zeker ook groot en donker, hij zorgt goed voor zijn zusje en is zeker een rechtvaardige leider. Daenerys is in de serie een kleine goudblonde vrouw, die uitgroeit tot een dappere onverschrokken bevrijder van slaven. Ons kleine meisje is net zo goudblond en zeker zo onverschrokken. Zij zal nog van zich laten horen.
De mensen die ons kennen, weten dat de naam Daenerys voor ons nog een andere betekenis heeft. Een van onze Saarlooswolfhonden, waarvan wij helaas veel te jong afscheid hebben moeten nemen, had de naam Daenerys. In het nest waarin zij was geboren, had zij ook een broer die Drogo heette. De namen zijn dus ook een soort eerbetoon aan deze andere Saarlooswolfhonden.

Dan zijn nu de twee hondjes aan de beurt die vlak na elkaar of bijna tegelijk zijn geboren. Een reutje van 340 gram geboren om 03.55 (paars halsbandje) en zijn zusje van 380 gram die er direct achteraan kwam en dus om 04.00 werd geboren (rood halsbandje). Voor hen heb ik de volgende namen uitgezocht. Silva Amica's Drowsy Dusk, wat zoiets betekent als slaperige schemering en Silva Amica's Dreamy Dawn, de betekenis hiervan is dromerige dageraad. Zij zijn niet vernoemd naar karakters uit een fantasy film of serie maar naar de titel van een film en serie. Namelijk naar de film en later de serie:  From Dusk till Dawn. De hoofdpersonen in deze film/serie moeten in leven zien te blijven vanaf de schemering tot aan de dageraad omdat zij worden belaagd door vampieren.
Als we dan kijken naar de geboortetijden, lijkt het me niet moeilijk om 5 minuten te overleven, hahahahaa. Maar zonder gekheid, ik vind de namen Dusk en Dawn gewoon prachtig en aangezien Dusk een tikje lui is en Dawn een beetje een dromertje, passen de namen weer prima bij dit stel. Als mama de melkbar aanbiedt, krioelt al het kroost al snel richting tepels. Maar Dusk niet hoor, die doet dat op zijn dooie gemakje. Maar ja, hij is niet de grootste reu dus dan help ik hem maar een beetje, want anders is er te weinig melk over voor hem. Tikje lui dus. En Dawn, die kan in haar slaap prachtig zingen en geluidjes maken, ze droomt er dus flink op los.

Dan onze grote rode reus.Hij is vernoemd naar de hoofdpersoon uit de film 'Prins of Persia: The Sands of Time'. De jonge Dastan wordt in de film de Prins of Persia en verricht behoorlijk wat heldendaden. Het is een mooie stoere man, met behoorlijk wat lef. Onze bosbruine beer Dastan staat ook zijn mannetje. Hij was de eerste die een grom en een blaf liet horen. Hij is moedig en onverschrokken, maar hij heeft natuurlijk ook zijn zacht kant. Een onverschrokken, dappere kroeldoos, dat is Silva Amica's Dauntless Dastan.

Dastan was het achtste pupje dat was geboren. De dierenarts had ons verteld dat er 6 of 7 pups te verwachten waren. Zelf had ik al gedacht te zien dat het er 8 waren. Dus na Dastan dachten we dat het over was. Maar dat was niet zo.

Na maar liefst 2,5 uur kregen we nog een verrassing. Ik had me er al op voorbereid dat het niet goed zou aflopen, maar er kwam een prachtig mooi groot teefje als laatste ter wereld. Omdat zij voor ons als een geschenk
voelde, een cadeautje waar we niet meer op hadden gerekend, hebben we voor dit meisje dan ook een toepasselijke naam bedacht. Haar naam komt uit Star Wars (The Force Awakens). Ze is daar een menselijke inwoner van een van de planeten. Ze leefde een simpel bestaan en was tegen de door winst gedreven oorlogen van de wapenfabrikanten. Maar nog belangrijker haar naam, Dasha, betekent Geschenk, en dat is dus precies wat ze is. Om dat nog wat kracht bij te zetten, hebben we de naam Devine ervoor gezet. Een goddelijk geschenk, dat is onze Silva Amica's Devine Dasha!

Puppy Culture

In dit blog even een update over Puppy Culture en het DD Nest. Wat is Puppy Culture? Puppy Culture is een socialisatie programma voor pupjes. De eerste 12 weken van de pup zijn van groot belang voor de rest van zijn leven. Als daar iet mis gaat of gemist wordt, kan dat in het latere leven grote consequenties hebben. Maar socialisatie is niet zomaar kennis laten maken met allerlei situaties en mensen, nee het gaat wel wat verder dan dat. Onderzoeken hebben aangetoond dat het tijdstip voor het introduceren van nieuwe ervaringen erg nauw luistert. Naar aanleiding van die onderzoeken is een programma ontwikkeld door verschillende experts die hebben samengewerkt. Hoewel dit programma natuurlijk voor alle rassen geschikt is, lijkt het voor de Saarloos bijna nog belangrijker. We weten allemaal dat het socialisatie proces van de Saarloos net even wat meer aandacht nodig heeft. Vandaar dat wij onze pups opvoeden volgens het programma van Puppy Culture.
Alles wordt netjes geregistreerd in de Puppy Culture Werkmap.
Een van de onderdelen van Puppy Culture is ENS, early neurological stimulation. Het komt erop neer dat je een heel jong pupje een klein beetje extra stress laat ervaren waardoor zij later in hun leven stressbestendiger zullen zijn.

In de prille beginfase van een pup zijn ogen en oren nog dicht en het verteringsstelsel werkt matig en moederhond moet het door te likken op gang helpen. De pups kunnen nu alleen ruiken, zuigen en kruipen. Hun lichaamstemperatuur regelen ze door dicht tegen elkaar aan te kruipen of tegen moeder aan te kruipen.
Onderzoek heeft aangetoond dat tijdens deze eerste weken van immobiliteit, de nog onderontwikkelde honden gevoelig zijn voor een beperkt aantal stimuli waaronder thermische, tactiele, beweging en voortbeweging prikkels. Er is daarom een methode ontwikkeld met 5 oefeningen, waarbij de pupjes aan een klein beetje stress worden blootgesteld. Deze 5 oefeningen dienen achter elkaar te worden uitgevoerd. Dus alle oefeningen bij 1 pup en daarna pas de volgende pup. Ook mag je de oefening slechts een paar seconden doen. En liever te weinig dan teveel.
Mochten de pups om wat voor reden dan ook al aan extra stress zijn blootgesteld, dan beter een dag overslaan. Je begint op dag 3 en gaat door tot dag 16, maar altijd zelf blijven nadenken. Toen onze pups 3 dagen oud waren, was het extreem warm. Deze hitte zorgde al voor wat overmatige stress, dus besloot ik om nog even te wachten voordat ik zou beginnen met ENS. Op dag 6 zijn we wat met de werpkist aan het schuiven geweest, ook dit geeft wat extra stress. Zodra ik het idee heb dat de pups al iets "anders" dan normaal hebben meegemaakt, laat ik de ENS even voor wat het is. Altijd zelf blijven nadenken en nooit klakkeloos een programma volgen! Maar vanaf dag 7 ben ik dan toch trouw aan de slag gegaan met ENS. Als je teveel ENS toepast, hoe goed bedoeld ook, is het aannemelijk dat juist het tegenovergestelde gebeurt van wat je hoopt dat er gebeurt en kan je dus juist erg nerveuze hondjes krijgen in plaats van stressbestendige hondjes!

Het ziet er allemaal een beetje barbaars uit, maar we doen het met liefde en met een duidelijk doel. De eerste oefening is tactiele stimulatie door het kriebelen tussen de teentjes met een wattenstokje. De tweede oefening is het pupje loodrecht houden, hoofd boven, staartje beneden.
De derde oefening is net andersom, het hoofdje naar beneden en het staartje naar boven. Daarna moet het pupje even op zijn rug gedraaid worden en tot slot is er de thermische stimulatie waarbij het pupje op een koude ondergrond wordt gelegd (koude natte doek of zo)

Naast ENS is het knippen van de nageltjes van belang. Door al op deze jonge leeftijd nageltjes te knippen, raken ze eraan gewend. Bovendien is het beter voor de hondjes en de moederhond, want die kleine scherpe nageltjes zijn niet echt plezierig.

Bij de laatste oefening van ENS heb ik bedacht om een koud nat washandje in de weegschaal te leggen, zodat ik de hondjes direct even kan wegen. Want ook het gewicht  wordt natuurlijk goed bijgehouden om te kunnen bepalen of de hondjes nog goed groeien.


Behalve wegen, nageltjes knippen en de ENS oefeningen is het natuurlijk altijd belangrijk dat de hondjes veel aandacht krijgen van de fokker. Aaien en kroelen is dan ook zeker een groot onderdeel van onze dagbesteding. Hè wat is het leven van een fokker toch zwaar.....