Een pupje....

Is het mogelijk om verliefd te worden op een pup, waarvan je niet eens zeker weet dat ze verwekt is? Een rare vraag, maar toch. De laatste tijd ging het steeds meer kriebelen. We hadden van het nest van Romy geen pup zelf gehouden. Grace is tot drie keer toe leeg gebleven. Zouden we er een pupje bij nemen???? We wisten het nog niet helemaal zeker. Zagen wel wat nestjes voorbij komen, maar .... hmmm.... zouden we het doen of niet. En toen zag ik de aankondiging van kennel Van de Staats Spaanse Linie. 

Ik keek in de ogen van de reu, Chakka, en wist het direct. Dit moest familie zijn van onze Sara (en dus ook van Hotch). Jan verklaarde mij voor gek, 'dat kan je toch helemaal niet zo zien van een foto.' Maar ik wist het zeker.... die blik... Dus ik ging op zoek naar zijn stamboom en ja hoor!!! De mama van onze Sara is de oma van Chakka, zijn vader is een halfbroer van onze Sara. De teef die gedekt was door Chakka, Aurora, is een F3 outcross van de Zwitserse Witte Herder. Wauw, wat een combinatie.... familie van onze Sara maar met wat nieuw bloed door de outcross.... 'Dit is het', was het enige wat ik tegen Jan zei. Hier heb ik op gewacht, dit kan niet anders, hiervan moet een pupje naar ons komen. 

Vanaf dat moment was ik verliefd op een pup waarvan ik nog niet eens zeker wist of ze verwekt zou zijn. Inmiddels weten we dat wel. Er zijn maar liefst 7 prachtige puppenkinders geboren. Natuurlijk had ik direct veel contact met de fokster, Sylvia. En door de foto's die voorbij kwamen, kreeg ik al direct een heel speciaal gevoel bij pupje oranje. Ik wist niet of het een teef of reu was, dus ik vroeg het haar. Ik was een beetje bang dat het een reutje zou zijn, want een was een groot pupje.

Maar wat bleek, er bestond geen pupje oranje, wel een pupje bruin. Dat was inderdaad een teefje, de grootste van de drie. En ook een beetje een drukteschoppertje, volgens Sylvia. Zonder dat ik het wist, had ik tijdens de Facebookpost van Sylvia over de namen, al gestemd voor de naam Breanna, bij dat pupje. Ik vroeg of Sylvia het gek vond, dat ik bij dat pupje zo'n bijzonder gevoel had. Ik had het pupje immers nog niet eens echt gezien of vast gehouden. Maar gelukkig begreep Sylvia het maar al te goed. Deze hondjes hebben iets bijzonders, je kunt zomaar vanaf een foto, op 300 km afstand voelen dat ze bij je hoort. En daarom was de conclusie van Sylvia, dat pupje Bruin, of liever gezegd Breanna, vanaf dat moment ons nieuwe puppenkind zou worden. 

Ik had altijd gezegd tegen Jan, de volgende pup die we houden of kopen gaat Pearl heten (de bijnaam van Janis Joplin, waar ik fan van ben) maar op de een of andere manier leek dat niet te kloppen. De naam Breanna past zo verschrikkelijk goed bij dit teefje.... ik voelde dat ik het zo moest laten. Niet lang daarna zei Jan heel voorzichtig tegen mij 'eigenlijk vind ik Breanna ook een hele leuke naam'. Ik moest lachen, hoe was het weer mogelijk. Jan was verbaasd dat ik direct zei dat ik dat ook al dacht en dat we haar dus maar gewoon zo moesten gaan noemen. 

En dus kunnen we met trots zeggen, dat als alles goed gaat, wij in oktober een prachtig, lief (beetje gek) puppenkind mogen verwelkomen in de Silva Amica roedel. 

Lieve Breanna, je bent zoooooooo welkom!!!!! 

Nu al in de Saarloosen stand 

Helaas

 Hoewel het er alle schijn van had dat Grace dit keer echt drachtig zou zijn, bleek het toch weer niet. De echo was duidelijk, geen pup te bekennen. De dame had ons weer voor de gek gehouden. We vinden het natuurlijk ontzettend jammer, maar zoals ik altijd zeg.... fokken is gokken. We proberen het in de herfst weer. 

Zou het dan nu echt?

 Al een hele tijd hopen wij op pupjes van Grace. De outcross met Ghost, dat lukte niet, Grace bleef leeg. Thorgal, goede dekking, maar.... Grace bleef leeg. Het was tijd voor drastische maatregelen. Een reu die niet te ver weg woont, die ze goed kent en die goed kan dekken..... Tja, zo kwamen we uit bij Endor. Voor de genen variatie niet de meest logische keuze, want Endor heeft met zus Romy natuurlijk ook een nestje gefokt en de pups uit dit nest zouden dan praktisch dezelfde genen hebben. Maar zoals gezegd, het moest er nu echt van komen en Endor was de beste optie. Nu is het zo dat er bij de eigenaren van de pups uit het nest van Endor en Romy weinig animo is om verder te fokken, dus het is nu ook weer geen ramp. Hoe dan ook, we spraken af met de eigenaren van Endor dat we iedere week samen zouden wandelen. En zo gezegd zo gedaan. Op deze manier was het voor Grace inmiddels de normaalste zaak van de wereld dat we op woensdag even een klein stukje gingen autorijden en dan lekker wandelen met Endor in het bos en daarna even koffie bij Endor thuis. Grace was steeds meer op haar gemak daar in huis en dat was precies de bedoeling! Alle energie die we erin hebben gestoken, lijkt zich nu terug te betalen,.... want toen Grace loops werd, was het geen enkele stress voor haar om even naar Babberich te rijden. Endor is een zeer ervaren reu, dus voor hem was het duidelijk wat er verwacht werd. En zo werd.... op koningsdag Grace gedekt door Endor op de heilige grond van het voormalige klooster in Babberich. Nu is het natuurlijk hopen dat het ook daadwerkelijk raak is. Dat betekent dat we nog even in spanning zitten tot de echo over 4 weken. Duimen draaien dan maar...... en hopen op het beste!!! Een mooie nestje met gezonde pups!