Na een heerlijke vakantie in Oostenrijk met mijn drie
schatten van Saarloosjes, sla ik thuis de laptop weer open. Ik schrik van de
enorme commotie op Facebook. De AVLS heeft foto’s van de outcross dekking
online gezet en de kritiek hierop is niet voor de poes. Kritiek mag, daar heb
ik over het algemeen geen problemen mee, maar de manier waarop het wordt
geleverd, is ronduit schofterig hier en daar. In de hondenwereld worden mensen
al heel snel persoonlijk, emotie krijgt de overhand over rationeel denken. Iedereen
heeft een mening en natuurlijk heeft iedereen daar ook recht op, maar wat
jammer dat mensen die mening niet iets fatsoenlijker kunnen formuleren.
Wat is nu eigenlijk het probleem? De derde combinatie in het
outcross project van de AVLS. Er is gekozen voor een Podenco. En eerlijk is
eerlijk, als je de foto’s ziet, lijkt het op een willekeurig oeps gebeuren. Maar
nee mensen, dat is het absoluut niet. Er is goed over nagedacht, er is over gesproken
met leden en er is over gestemd. Mensen die hierover commentaar hebben, zijn
over het algemeen mensen die niet meer de moeite nemen om naar vergaderingen te
komen. Het is makkelijk schreeuwen vanaf de waterkant. Maar in het water
springen om iemand te redden vergt wat meer moed. En dat is wat de AVLS toch
echt tracht te doen. Want na jarenlang inteelt en/of lijnteelt (dat woord is eigenlijk
een mooie verpakking van inteelt) vallen er gaten in het immuunsysteem van onze
honden. Niet alleen bij de Saarloos, maar bij ieder ras! De gevolgen zijn
duidelijk. De nesten worden kleiner, teven blijven soms leeg en naast de bekende
erfelijke problemen duiken allerlei relatief nieuwe ziekten op.
Het gaat mij te ver om verder uit te leggen wat het nut is
van outcross, het is allemaal te lezen op de site van de AVLS. Daar is ook het
plan, dat is opgesteld in samenwerking met de Raad van Beheer, terug te vinden. Want de
outcross is niet zomaar een willekeurig mixen van rassen, er zit een visie
achter, die tot stand is gekomen middels goed overleg met specialisten op dit
gebied. Waarom roept deze derde combi zoveel meer weerstand op dan de eerste
twee? De Zwitserse witte herder en de Husky zien er nu eenmaal wat meer uit als een
Saarloos. En mensen die van Saarloosjes houden, zullen die honden dus iets
sneller accepteren. Dit is allemaal emotie en daar heb ik ook alle begrip voor.
De Podenco daarentegen ziet er totaal anders uit. Ik kan mij voorstellen dat
dit daarom ook op meer weerstand stuit. Wat zo jammer is, dat mensen niet
verder vooruit kunnen of durven kijken. Natuurlijk zullen de F1 hondjes er wat
vreemd uitzien, maar een outcross gaat verder dan dat. We gaan natuurlijk
terug fokken en voor je het weet, is het mooie uiterlijk van de Saarloos weer
terug! Tja, misschien duurt het wat langer om “de (te) grote oren van
grootmoeder” weg te werken, maar toch zou ik persoonlijk liever een Saarloos
hebben met iets te grote oren die een jaar of 15 wordt, dan een Saarloos die er
perfect uitziet maar met 6 jaar moet worden ingeslapen vanwege lymfekanker! Niet
alleen uiterlijk kan worden terug gefokt, maar ook het karakter. Hoewel ik moet
zeggen dat de Podenco en de Saarloos helemaal niet zo enorm verschillen in
karakter. Ik geloof absoluut dat we over een aantal generaties helemaal het
verschil niet meer zullen zien. Maar voor de mensen die dit niet geloven, is er
goed nieuws.
Het outcross project wordt druppelsgewijs toegepast. Uitgangspunt bij de druppelmethode is het
gedoseerd inkruisen van reuen. Uit het plan van aanpak citeer ik: “Wij
willen de komende 10 à 12 jaar om de 15 à 20 nesten een hond van een ander ras
inkruisen. Er wordt ieder jaar geëvalueerd en beslist of invoer van nieuw bloed
noodzakelijk is.” Dat betekent dat er voldoende nesten zijn van “zuivere”
Saarloosjes waaruit mensen, die het outcross project niet zo zien zitten,
kunnen kiezen. Geen reden voor paniek, lijkt mij dus.
Dan is er nog de kritiek van de mensen die Podenco’s redden uit
“onderontwikkelde” landen zoals Spanje. Met alle respect voor deze mensen, niet
meer fokken helpt de honden in Spanje absoluut niet! Ik snap de (wederom uit
emotie) onderliggende gedachte, maar het is een onwerkelijke gedachtegang. Net
zo onrealistisch als de gedachte dat er voor alle mensen ter wereld eten
bestaat en er dus geen honger hoeft te zijn in derde wereldlanden. Feitelijk is
dat namelijk ook een waarheid, maar het is een onrealistische gedachte, het
gaat niet gebeuren. Zo is het ook met het stoppen fokken in andere landen, dat zal echt
de ellende in Spanje niet helpen! Zelf heb ik regelmatig hondjes uit Spanje
opgevangen. Ik ben ermee gestopt omdat mijn roedel iedere keer verdrietig was
als een hondje werd geplaatst. Natuurlijk help ik nu op een andere manier, door
af en toe een fikse financiële bijdrage te leveren (dat kan ik doen als ik wat
pups heb verkocht, die ik eigenlijk niet zou mogen fokken volgens de redders).
Lieve mensen, wat ik wil zeggen, het één sluit het ander niet uit. Mensen die
fokken houden net zoveel van honden als mensen die redden! Dit kan echt hand in
hand gaan! Er zullen altijd mensen zijn die voor een rashond kiezen en er
zullen gelukkig altijd mensen zijn die voor een rescue kiezen en er zijn mensen
die beiden doen!
Onbekend maakt onbemind, outcross is relatief nieuw, de
problemen in onze rashonden zorgen ervoor dat we naar nieuwe opties zoeken om
de rassen weer gezond te krijgen. Er is nog veel onbekend op dit gebied. Veel mensen
horen ervan maar weten toch eigenlijk niet goed wat het inhoudt. Er is angst om
de zuiverheid. Maar wat is zuiverheid? Is niet elk ras ontstaan door het
kruisen van honden? En als we dan een mooi plaatje hebben, dan gaan we ineens
over op inteelt om het plaatje te behouden of te versterken. Dat mooie plaatje
kan je echter in een paar generaties terug fokken weer terughalen. En dan praat
je over echt fokken, niet slechts vermeerderen. Want eerlijk is eerlijk, als je
twee precies dezelfde honden op elkaar zet, is het niet moeilijk om mooie pups
te fokken. Als je terug fokt vanaf de F1 en je krijg na verloop van tijd net zulke
mooie hondjes terug, dan kan je spreken van goed fokken.
Tot slot de kritiek op de keuze van de teef. Ook hier vind
ik dat het weer makkelijk is om van de zijlijn te schreeuwen. Er is van alles
mis met de lijn waaruit de teef komt. Ja, precies en niet alleen uit die lijn,
maar uit iedere lijn van de Saarloos! Dat is nu precies waarom we dit doen!
Word wakker mensen, er zijn geen gezonde lijnen meer. Ja, er is een enkele gezonde
hond en wees dankbaar als je die hebt! Maar zelfs bij die gezonde hond vinden
we in de lijn weer van alles terug. Bovendien moet ik zeggen dat er maar weinig
mensen het lef hebben om hun hond in te zetten in dit project. Niet omdat ze er
niet voor zijn, maar vooral omdat ze weten wat een bak ellende ze over zich
heen krijgen van de tegenstanders. Die geweldadige kritiek zorgt ervoor dat
mensen bang worden om hun hond beschikbaar te stellen. Dus respect voor de
mensen die dat lef wel hebben!!!!! Dankzij hen hebben we over 20 jaar nog
steeds de mogelijkheid om ons leven met een Saarloos te mogen delen!
Dank
daarvoor!
