Onbekend maakt onbemind

Na een heerlijke vakantie in Oostenrijk met mijn drie schatten van Saarloosjes, sla ik thuis de laptop weer open. Ik schrik van de enorme commotie op Facebook. De AVLS heeft foto’s van de outcross dekking online gezet en de kritiek hierop is niet voor de poes. Kritiek mag, daar heb ik over het algemeen geen problemen mee, maar de manier waarop het wordt geleverd, is ronduit schofterig hier en daar. In de hondenwereld worden mensen al heel snel persoonlijk, emotie krijgt de overhand over rationeel denken. Iedereen heeft een mening en natuurlijk heeft iedereen daar ook recht op, maar wat jammer dat mensen die mening niet iets fatsoenlijker kunnen formuleren. 

Wat is nu eigenlijk het probleem? De derde combinatie in het outcross project van de AVLS. Er is gekozen voor een Podenco. En eerlijk is eerlijk, als je de foto’s ziet, lijkt het op een willekeurig oeps gebeuren. Maar nee mensen, dat is het absoluut niet. Er is goed over nagedacht, er is over gesproken met leden en er is over gestemd. Mensen die hierover commentaar hebben, zijn over het algemeen mensen die niet meer de moeite nemen om naar vergaderingen te komen. Het is makkelijk schreeuwen vanaf de waterkant. Maar in het water springen om iemand te redden vergt wat meer moed. En dat is wat de AVLS toch echt tracht te doen. Want na jarenlang inteelt en/of lijnteelt (dat woord is eigenlijk een mooie verpakking van inteelt) vallen er gaten in het immuunsysteem van onze honden. Niet alleen bij de Saarloos, maar bij ieder ras! De gevolgen zijn duidelijk. De nesten worden kleiner, teven blijven soms leeg en naast de bekende erfelijke problemen duiken allerlei relatief nieuwe ziekten op.

Het gaat mij te ver om verder uit te leggen wat het nut is van outcross, het is allemaal te lezen op de site van de AVLS. Daar is ook het plan, dat is opgesteld in samenwerking met de Raad van Beheer, terug te vinden. Want de outcross is niet zomaar een willekeurig mixen van rassen, er zit een visie achter, die tot stand is gekomen middels goed overleg met specialisten op dit gebied. Waarom roept deze derde combi zoveel meer weerstand op dan de eerste twee? De Zwitserse witte herder en de Husky zien er nu eenmaal wat meer uit als een Saarloos. En mensen die van Saarloosjes houden, zullen die honden dus iets sneller accepteren. Dit is allemaal emotie en daar heb ik ook alle begrip voor. De Podenco daarentegen ziet er totaal anders uit. Ik kan mij voorstellen dat dit daarom ook op meer weerstand stuit. Wat zo jammer is, dat mensen niet verder vooruit kunnen of durven kijken. Natuurlijk zullen de F1 hondjes er wat vreemd uitzien, maar een outcross gaat verder dan dat. We gaan natuurlijk terug fokken en voor je het weet, is het mooie uiterlijk van de Saarloos weer terug! Tja, misschien duurt het wat langer om “de (te) grote oren van grootmoeder” weg te werken, maar toch zou ik persoonlijk liever een Saarloos hebben met iets te grote oren die een jaar of 15 wordt, dan een Saarloos die er perfect uitziet maar met 6 jaar moet worden ingeslapen vanwege lymfekanker! Niet alleen uiterlijk kan worden terug gefokt, maar ook het karakter. Hoewel ik moet zeggen dat de Podenco en de Saarloos helemaal niet zo enorm verschillen in karakter. Ik geloof absoluut dat we over een aantal generaties helemaal het verschil niet meer zullen zien. Maar voor de mensen die dit niet geloven, is er goed nieuws.

Het outcross project wordt druppelsgewijs toegepast.  Uitgangspunt bij de druppelmethode is het gedoseerd inkruisen van reuen. Uit het plan van aanpak citeer ik: “Wij willen de komende 10 à 12 jaar om de 15 à 20 nesten een hond van een ander ras inkruisen. Er wordt ieder jaar geëvalueerd en beslist of invoer van nieuw bloed noodzakelijk is.” Dat betekent dat er voldoende nesten zijn van “zuivere” Saarloosjes waaruit mensen, die het outcross project niet zo zien zitten, kunnen kiezen. Geen reden voor paniek, lijkt mij dus.

Dan is er nog de kritiek van de mensen die Podenco’s redden uit “onderontwikkelde” landen zoals Spanje. Met alle respect voor deze mensen, niet meer fokken helpt de honden in Spanje absoluut niet! Ik snap de (wederom uit emotie) onderliggende gedachte, maar het is een onwerkelijke gedachtegang. Net zo onrealistisch als de gedachte dat er voor alle mensen ter wereld eten bestaat en er dus geen honger hoeft te zijn in derde wereldlanden. Feitelijk is dat namelijk ook een waarheid, maar het is een onrealistische gedachte, het gaat niet gebeuren. Zo is het ook met het stoppen fokken in andere landen, dat zal echt de ellende in Spanje niet helpen! Zelf heb ik regelmatig hondjes uit Spanje opgevangen. Ik ben ermee gestopt omdat mijn roedel iedere keer verdrietig was als een hondje werd geplaatst. Natuurlijk help ik nu op een andere manier, door af en toe een fikse financiële bijdrage te leveren (dat kan ik doen als ik wat pups heb verkocht, die ik eigenlijk niet zou mogen fokken volgens de redders). Lieve mensen, wat ik wil zeggen, het één sluit het ander niet uit. Mensen die fokken houden net zoveel van honden als mensen die redden! Dit kan echt hand in hand gaan! Er zullen altijd mensen zijn die voor een rashond kiezen en er zullen gelukkig altijd mensen zijn die voor een rescue kiezen en er zijn mensen die beiden doen!

Onbekend maakt onbemind, outcross is relatief nieuw, de problemen in onze rashonden zorgen ervoor dat we naar nieuwe opties zoeken om de rassen weer gezond te krijgen. Er is nog veel onbekend op dit gebied. Veel mensen horen ervan maar weten toch eigenlijk niet goed wat het inhoudt. Er is angst om de zuiverheid. Maar wat is zuiverheid? Is niet elk ras ontstaan door het kruisen van honden? En als we dan een mooi plaatje hebben, dan gaan we ineens over op inteelt om het plaatje te behouden of te versterken. Dat mooie plaatje kan je echter in een paar generaties terug fokken weer terughalen. En dan praat je over echt fokken, niet slechts vermeerderen. Want eerlijk is eerlijk, als je twee precies dezelfde honden op elkaar zet, is het niet moeilijk om mooie pups te fokken. Als je terug fokt vanaf de F1 en je krijg na verloop van tijd net zulke mooie hondjes terug, dan kan je spreken van goed fokken.

Tot slot de kritiek op de keuze van de teef. Ook hier vind ik dat het weer makkelijk is om van de zijlijn te schreeuwen. Er is van alles mis met de lijn waaruit de teef komt. Ja, precies en niet alleen uit die lijn, maar uit iedere lijn van de Saarloos! Dat is nu precies waarom we dit doen! Word wakker mensen, er zijn geen gezonde lijnen meer. Ja, er is een enkele gezonde hond en wees dankbaar als je die hebt! Maar zelfs bij die gezonde hond vinden we in de lijn weer van alles terug. Bovendien moet ik zeggen dat er maar weinig mensen het lef hebben om hun hond in te zetten in dit project. Niet omdat ze er niet voor zijn, maar vooral omdat ze weten wat een bak ellende ze over zich heen krijgen van de tegenstanders. Die geweldadige kritiek zorgt ervoor dat mensen bang worden om hun hond beschikbaar te stellen. Dus respect voor de mensen die dat lef wel hebben!!!!! Dankzij hen hebben we over 20 jaar nog steeds de mogelijkheid om ons leven met een Saarloos te mogen delen! 

Dank daarvoor!