1 plus 1 is 3

Nou, gisteren was het dan eindelijk zo ver. We mochten met Wya naar de dierenarts voor een röntgenfoto. Op de echo, eerder tijdens de dracht, had de dierenarts in ieder geval 2 vruchtjes gezien. Maar we hoopten natuurlijk dat het er meer zouden zijn. Twee pupjes blijft immers best een risico voor de bevalling. Je hoort nogal eens dat dan de persweeën niet goed op gang komen of dat de pups te groot zijn, zodat er een keizersnee nodig is. We wisten dit uit eigen ervaring, immers het tweede nest van Sara is ook middels keizersnee ter wereld gekomen. Dus we hielden onze vingers gekruist en gingen met Wya naar de dierenarts. We zouden om 09.00 uur kunnen, maar dat werd op het laatste moment afgebeld, wegens een spoedgeval. Dus om 11,.15 uur zaten we dan eindelijk daar....
Op de foto zijn 3 pups te zien, dus.... 1 plus 1 is 3 vandaag. Ik moet eerlijk bekennen dat ik had gedacht dat het er meer zouden zijn, aangezien ze best behoorlijk dik is, maar 3 is in ieder geval beter dan 2. Toch 50 % meer, tja het is maar hoe je ernaar kijkt.

Al met al, redelijk tevreden, reden wij weer naar huis. De rest van de dag hebben we rustig buiten in de tuin genoten van de zon en er leek geen vuiltje aan de lucht. Maar 's avonds kregen we de schrik van ons leven. Nadat Wyakin buiten was geweest om haar ontlasting te doen, leek het ineens of de weeën op gang kwamen. Wyakin gilde het uit en ze verloor ook echt een half kopje heldere vloeistof. Dat was paniek, want 55 dagen is echt nog een beetje te vroeg! Ik ben direct apart met haar gaan zitten (in de kraamkamer) en heb haar gekalmeerd. Toen ze rustiger werd, nam de drang om te persen ook af. De vulva, die behoorlijk vergroot was, kromp weer wat en alles kalmeerde. Behalve mijn eigen hart, dat tekeer ging als een beest, wat een schrik was dat.
We zouden vandaag naar Animal Event gaan, met Daentje en Grace, maar dat heb ik maar afgeblazen. Ik neem geen enkel risico meer en laat Wyakin vanaf nu geen seconde meer alleen, zelfs niet onder toezicht van een oppas. Dus werd het bed in de kraamkamer in orde gemaakt en heb ik heerlijk bij Wya in de kraamkamer geslapen. Tja, vanaf nu zijn Jan en ik weer tijdelijk gescheiden van tafel en bed, oh nee, aan tafel mag ik wel zitten, dus alleen van bed, hahahaha.
De nacht is gelukkig rustig verlopen. Er is behoorlijk wat beweging te zien in de buik, dus alles lijkt ook nog te leven... wat een opluchting. En nu maar hopen dat ze de kleine hummels nog even binnen weet te houden..... maar of dat nog een hele week gaat lukken? Ik ben benieuwd....