Baas of eigenaar, dictator of verzorger?

Voor het eerst sinds mijn operatie van 10 dagen geleden, wil ik weer even wandelen. De pijn is wat minder en ik ben weer wat mobieler, dus tijd om weer wat conditie op te gaan bouwen. Hoewel Grace binnen een enorm loeder kan zijn, ze vliegt zowat blaffend door de ruiten als er een duif in de voortuin zit of iemand de oprit op komt, is ze buiten de liefste en braafste hond ooit. Ik besluit dus dat ik met haar ga wandelen. Haar zus Romy is op dit moment loops en we hopen dat zij snel zal volgen. Misschien dat een wandelingetje de boel wat kan stimuleren. Grace geniet altijd met volle teugen van een wandeling. De riem hangt altijd losjes, ze blijft uit zichzelf keurig naast me lopen. Ze staat regelmatig even stil om te ruiken of om zich heen te kijken. Ze reageert niet op mensen, andere honden, brommers, vreemde voorwerpen, werklui met machines of noem maar op. Katten of prooidieren ziet ze wel maar als ik op het moment dat ze wat wil doen rustig NEE zeg, blijft de riem los en zij rustig. Kortom, buiten aan de riem is ze echt de perfecte hond. 

Het zonnetje schijnt en we genieten samen van de wandeling. Zoals altijd staat ze regelmatig even stil om te ruiken of rond te kijken en dat komt goed uit, want ik heb ook even tijd nodig af en toe. Op een gegeven moment staat ze weer te ruiken aan een grassprietje. Aan de overkant van de weg in tegenovergestelde richting komt een stoere grote kerel aangelopen met een Duitse Herder. Als de herder ons ziet begint hij te blaffen. Er volgt direct een ruk aan zijn riem. Grace kijkt even op om vervolgens weer geconcentreerd aan het grassprietje te ruiken. Het duurt me nu wel erg lang dus ik zeg rustig tegen haar "Zeg tante Truus, gaan we nog wandelen of blijven we de hele dag hier staan?" 

De man vindt er wat van, dat niet alleen hij zegt er ook wat van. "Mevrouw, u bent de baas hoor, de hond moet doen wat u wil!" Ik kijk op en zeg rustig tegen hem :"Dat is misschien hoe de relatie tussen u en uw hond is, maar die van ons is gebaseerd op respect en gelijkheid. Ik ben niet haar baas, maar haar verzorger en we zijn maatjes. Natuurlijk kent ze de commando's en luistert ze er ook naar maar alleen als het nodig is voor haar of mijn veiligheid. Nu zijn we gewoon aan het wandelen en de wandeling moet voor haar net zo fijn zijn als voor mij."

De man geeft nog een ruk aan de riem van de Duitse herder terwijl hij mompelt "Stomme hippie". Waarop mijn gevoel zou willen schreeuwen "lompe boer",  maar mijn mond vanuit mijn verstand rustig reageert met "stom ben ik niet, maar hippie vind ik een lief compliment, fijne dag samen!" Grace is inmiddels klaar met de inspectie en samen lopen we rustig verder, tot het volgende grassprietje.