Wie een kuil graaft.....

Ik zit lekker in mijn tuinstoel, met de voetjes omhoog te kijken naar Wahots en Wyakin. De twee ondeugende boefjes zijn een diepe kuil aan het graven. Mijn gedachten dwalen af. Het is zomer 2009, wij wonen net een jaar in Silvolde. Het huis is aanzienlijk kleiner dan in het Westen maar de tuin is groter. En ach, we hebben niet zoveel ruimte in huis meer nodig. De tuin werd ingedeeld in delen, een stukje groentetuin, een stukje siertuin en....

Prachtige wijnranken en een groentetuintje

Eindelijk kan een lang gekoesterde droom van Jan in vervulling gaan. Hij kan hier wat wijnstokken zetten, zodat hij zelf wijn kan maken. Na een jaar of twee beginnen het al echte druivenranken te worden. Er wordt echt wijn gemaakt, en Jan is in zijn nopjes. Tot 2012, want toen ging mijn droom in vervulling. Eindelijk kwam er een echte wolfhond, een Saarlooswolfhond, Sara.
Een mooie tuin en een wolfhond gaan niet echt goed samen. Natuurlijk probeerde we alles, de wijnranken gingen achter een hekje en bij iedere poging van Sara om te gaan graven, stonden we ernaast om haar te vertellen dat wij dat niet wilde.....

de tuin is een ravage door de honden.....

Maar de tuin takelde af...
Jan moest een beslissing nemen, de wijnranken houden en de rest van de tuin opgeven of de wijnranken opgeven en de rest van de tuin behouden. Hij koos voor het laatste, de wijnranken gingen eruit en een lange ren voor de honden werd gerealiseerd. Hier was binnen de kortste keren al het gras verdwenen en moeten we regelmatig grote gaten dichtgooien met zand. Maar daar staat tegenover dat de rest van de tuin behouden blijft.
Tot vandaag dan...
Want terwijl ik naar de druk gravende pupjes kijk, realiseer ik mij dat zij niet in de hondenren zitten, nee, zij zitten aan de andere kant van het hek.... op het gras wat Jan graag heel wil houden. Maar of het nu komt omdat het twee van die schatjes zijn of dat Jan gewoon zich niet meer zo druk maakt om dit soort dingen, zijn reactie is duidelijk heel anders dan verwacht.
"Kijk ze lekker graven...." "Zie je hoe lief ze in de kuil liggen?" "Heb je al een foto genomen?"
Geen woord over zijn gehavende gazonnetje... Hij geniet net zo hard van de twee schavuiten als ik. Als de kuil af is, wil Wahots, die er het hardst aan heeft gewerkt, lekker in gaan liggen. Dat vindt zijn zusje echter geen goed plan, ze plaagt hem net zo lang, tot hij de kuil maar verlaat. Ze nestelt zich heerlijk in en kijkt trots om zich heen. Zo, dat heeft ze toch maar mooi voor elkaar!
Na een rondje door de puppenren te hebben gelopen, komt Wahots toch maar lekker bij haar liggen, tja, op zijn zusje kan hij nooit lang boos blijven....
En ach, ze is de rotste niet, dus na een poosje maakt ze plaats voor hem, dan mag hij ook zelf even in zijn zelf gegraven kuiltje liggen.