Auw....het ochtendritueel

Auw....., nee...., niet doen...., auw dat doet zeer..... scheid daar eens mee uit..., auw, stop.....
Pff de ochtenden zijn niet zo plezierig meer voor mijn voeten en enkels.....
Wat gaat het ineens snel en wat groeien ze hard.... Heel fijn natuurlijk, maar het betekent ook dat er voor mij steeds meer werk aan de winkel is en dat valt niet altijd mee.
Om 6 uur 's morgens begint het feest. Zodra ik 1 voet in de puppenren zet, komen er 7 piranha wolfjes op mij af gesneld... de tandjes zijn enorm scherp alsof er duizenden naaldjes in je enkels en voeten worden geprikt. Ja, ze bedoelen het goed, ik weet het, maar het voelt niet goed kan ik je vertellen! Ik zucht als ik om me heen kijk, het is een grote bende in de puppenren. Eerst probeer ik de monstertjes maar even in de gang te zetten..... daarna doe ik snel de ren dicht en ga poep en plas ruimen. Onder luid protest, want de firma KnaagGraag zit voluit te huilen en gillen achter het hek. Zij willen spelen, niet met elkaar maar met mijn voeten. Maar ze moeten even wachten. Als ik klaar ben met ruimen en dweilen gaat de ren weer open. Nu moet ik proberen om aan de andere kant te komen waar de monstertjes op mij wachten. Zodra ik 1 voet over het hekje zet, vallen ze aan.....
Auw....., nee...., niet doen...., auw dat doet zeer..... scheid daar eens mee uit..., auw, stop.....

Zo goed en zo kwaad als het kan, parkeer ik ze één voor één weer in de ren. Daar zijn ze het duidelijk niet mee eens, maar het moet maar even. Van mij moet mama Romy er ook even bij, dat wil ze eigenlijk niet meer, maar ja, ik wil ook wel eens iets niet meer. Met frisse tegenzin gaat Romy de ren in, want ze luistert gelukkig wel naar me. Dat vinden de pups ook leuk, dus nu wordt de lust om te spelen op mama gericht. Hierdoor heb ik even tijd om het ontbijt te maken, voor pups en mams. Zodra ik de bak in de ren zet, komen de pups aanrennen en vallen direct aan. Het vlees wordt tegenwoordig erg gewaardeerd. Romy springt uit de ren en is blij dat ze van de monsters verlost is. Ik geef haar haar eten en dat maakt weer veel goed. Na dit ochtendritueel valt alles in slaap. De pups in de ren, mama Romy op haar plekje en ik..... op de bank.
Maar dat is natuurlijk niet alles van de dag. Dit ritueel herhaalt zich ten minste 4 keer..... Bovendien moet er met de pups gewerkt worden. Verzorging van nageltjes en vacht, oefenen met de onderdelen van Puppy Culture, met de pups buiten spelen, de andere honden aandacht geven..... pff, ik ben blij dat het vakantie is, je zou er toch ook nog bij moeten werken..........Mijn huis en de tuin hebben zichtbaar te lijden onder mijn drukte. Maar acht dat komt wel weer een keer goed, denk ik dan maar. Ze blijven immers niet voor altijd hier..... Och jé, ik schrik van mijn eigen gedachte..... Ja hoor, daar komt het....
Mensen vragen mij altijd, vind je het niet moeilijke om afscheid te nemen. Ja, natuurlijk vind ik dat, maar..... er komt een moment dat je bij jezelf denkt.... wanneer komt de rust in mijn leven weer terug.... dat moment had ik nu. Neemt niet weg dat ik enorm geniet van de kleine rakkers en dat ik het straks echt even heeeel moeilijk krijg, maar het idee dat al dit werk dan ook niet meer hoeft, maakt toch wel wat goed.
Maar tot het zover is, geniet ik, tussen al het werk door, met volle teugen van de dreumesjes. Want het gaat nu zo snel. Ze eten al echte kippenpootjes en zijn op ontdekkingstocht geweest door de tuin. Het is bijna niet meer bij te houden, die ontwikkeling. Ik probeer het allemaal vast te leggen in dit blog in woord en beeld.

Een lekker kippenpootje

Buiten spelen