In het onderwijs zijn ze er maar druk mee. Voorschoolse educatie, moet dat nu wel of is dat onverstandig? Tja, aan alles zitten voor en tegens.... Maar bij de puppen weet ik het zeker, voorschoolse educatie is een MUST. Nee, natuurlijk niet om ze echt iets te leren, maar wel om ze kennis te laten maken met allerlei verschillende materialen. Vandaar dat wij steeds weer iets anders bedenken om mee te spelen. Wat hebben Wahots en Wyakin al voorbij zien komen?
Nou, daar was ten eerste de ballenbak. Deze staat eigenlijk constant in de binnenren. Af en toe als de deur van de puppenkamer dicht is, horen Jan en ik ineens een hoop gerommel uit de kamer komen.
We kijken elkaar dan lachend aan en weten... de tweeling zit in de ballenbak. Wyakin heeft ook een leuke gewoonte, ze doet haar naam eer aan. Ze verstopt botjes en lekkere snoepjes in de ballenbak, gekke meid. (Het echte wolfje Wyakin uit de Sawtooth Pack, verstopte ook altijd voer ergens, helaas voor haar had haar broertje Wahots dit altijd door en als ze het weer wilde ophalen, was het ineens weg.....)
Dan is er de wiebeltol. Ook deze ligt eigenlijk standaard in de binnenren. Soms zetten ze er de voorpootjes op, het wiebelen vinden ze in ieder geval niet eng.
Vervolgens hebben we in de buitenren een puppy kattenloop gezet. Al deze prachtige attributen mocht ik lenen van mijn vriendinnetje Sandra, die een eigen
hondenschool heeft. Altijd handig zulke vrienden! Een kattenloop is een soort brug waar de hondjes overheen moeten. Bij de puppy versie is het natuurlijk niet zo'n hoge brug en zijn er planken aan de zijdes zodat de pup er niet af kan vallen. Wahots en Wyakin hebben het hele ding goed besnuffeld en daarna heb ik ze met een lekker stukje gedroogde long (daar zijn ze dus echt GEK op!) erover heen gelokt. Dat vonden ze wel leuk, want toen ze eenmaal een keer over de brug waren gelopen, kregen ze er geen genoeg van.
Toen het nieuwtje van de brug weg was, werd het tijd voor iets anders. Niet direct een speeltoestel, maar meer een menselijk gebruiksmiddel. Iets waar Sara nog steeds wel eens van schrikt.... Een paraplu. Tja, Saarloosjes reageren vaak iets anders op dit soort dingen dan "gewone" honden. Het zijn honden die naast de neus en oren, vooral ook de ogen goed gebruiken. Als er maar iets even anders is in huis, dan zie ik Sara er naar kijken! Sterker nog, als ik mijn haar anders heb zitten, dan kijkt ze al een beetje wantrouwend naar mij, zo van "ben jij het wel echt?" Het is dus belangrijk om de pups al jong aan allerlei gekke dingen te laten wennen. Vandaar mijn paraplu, uitgeklapt in de ren. Helaas heb ik er geen één met wolfjes, dus ze moesten het doen met mijn teckel paraplu, ook leuk toch?
De tweeling moest wel even slikken, maar voorzichtig gingen ze op onderzoek uit. Binnen de kortste keren vonden ze het niet eng meer, zelfs niet als het ding door de wind wat bewoog.
De mooie puppy kattenloop kan ook worden omgetoverd tot wipwap. Dus dit was de volgende uitdaging. Zouden ze er nog steeds overheen durven? Ik probeerde het weer met een stukje long, één voor één volgde ze mijn hand, zo over de wip. Natuurlijk stort het ding met een klap neer als je over het midden bent (nou ja, nu overdrijf ik iets, want het is natuurlijk niet zo hoog.....) Maar Wyakin vond het geen punt en haar broertje was ook heel stoer. De wipwap liet ik niet zomaar in de ren staan, want je moet natuurlijk altijd opletten dat er niet net één over het midden stapt terwijl de andere eronder staat. Dus dit was alleen onder begeleiding mogelijk. Maar ze deden het perfect.
Wat ook een leuk kunstje is, pootjes op. Op de spel cursus met Kira en Moos was dat een opdrachtje. Ze moesten hun voorpootjes op een kleine verhoging (in de vorm van een omgedraaide bak) zetten. Nou, daar hebben Wahots en Wyakin geen spel cursus voor nodig hoor. Een stukje long en pootjes zijn er zoooo op.
En vandaag was de tunnel aan de beurt. Want we hebben deze activiteiten natuurlijk niet allemaal op één dag gedaan. Nee, om de twee dagen weer eens iets anders. Vandaag dus de tunnel. Nou, dat was natuurlijk ook geen enkel punt. Daar draaien deze acrobaten hun staartje niet voor om. Daarom heb ik het iets moeilijker gemaakt, door een balanskussentje voor de tunnel te zetten. Maar ook dat is geen uitdaging, de pootjes worden er gewoon opgezet alsof het niks anders is dan het gras.
En naast al die belangrijke lessen, is het natuurlijk ook heel leuk om gewoon eens even met mama te spelen!!
En hoewel Wahots en Wyakin zichzelf al heeeel groot vinden, is het toch ook nog wel lekker om af en toe even bij mama te drinken. Maar daar hoeft Sara niet meer voor te gaan liggen.
Nou, na zoveel actie is het natuurlijk tijd voor een dutje, en waarom zou je op zacht gras gaan liggen als er ook een harde steen in de ren ligt....
De voorschoolse educatie loopt tot nog toe op rolletjes. Maar we zijn er nog niet. Vandaag hebben we de fietskar uit de garage gehaald en opgebouwd. De fietskar kunnen we ook gebruiken als wandelwagen, dus morgen gaan we eens een eindje wandelen met de tweeling. Eens kijken of ze de grote boze buitenwereld leuk vinden.
En dan tot slot nog een knipoogje van Wyakin.
Nu de pups wat ouder zijn, proberen we ze wat vaker ergens mee naartoe te nemen. Vanmorgen moesten we weer bij de dierenarts zijn. Vorige week waren ze al ingeënt, maar omdat ze toen nog niet gechipt waren, konden we nog geen officiële paspoorten laten maken. Vandaag dus even terug voor de chipcontrole en het in orde maken van de paspoorten. En als je daar dan toch bent, gelijk maar even wegen. Tjonge wat een beertjes zijn het toch. Een kilo per week, Wahots komt op 7,6 kilo en Wyakin op 7,3 kilo. Op de terugweg heeft één van de twee toch even moeten braken, waarschijnlijk omdat we "te snel" weer naar huis gaan. Eenmaal thuis mochten ze even bijkomen van het avontuur. Maar 's middags stond alweer een nieuwe reis gepland. Weer naar Doetinchem, maar ditmaal niet naar de dierenarts, maar naar mijn "assistent hondentrainer" Djemo.
Rigg vond het vooral leuk om zijn liefje Sara weer te zien, hij wist niet zo goed wat hij met die twee kleine blagen aan moest, nog veel te klein om mee te spelen! Daenerys was helemaal onder de indruk van die stoere Saarloos vent, ze haalde de gekste capriolen uit om indruk op hem te maken. Maar coole Rigg bleef toch vooral zijn meisje Sara trouw.
Het was geen toeval dat Esther en Rigg vandaag langs kwamen, dit had nog een andere reden. Vandaag zou namelijk de chipper van de Raad van Beheer langskomen en aangezien er van Rigg ook even wat DNA afgenomen moest worden, was het handig dat dit in één keer kon gebeuren met de pups en Sara. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er een beetje zenuwachtig voor was. Natuurlijk hebben we al veel honden laten chippen, maar die waren altijd al een stukje ouder. Nu moest die grote naald in die kleine puppie nekjes... ik vond dat maar niks. De dame van de Raad, was een zeer spontane aardige dame. Ze wist gelukkig wel iets over de Saarlooswolfhond en stelde al direct voor dat Esther en ik bij Rigg en Sara zelf het DNA even zouden afnemen en de chip even zouden controleren. Voor Rigg en Sara was dat wel zo fijn, want een totaal vreemde dame die met een wattenstaafje in de bek gaat roeren was voor hen geen fijn vooruitzicht. Nadat bij paps en mams het DNA was afgenomen waren Wyakin en Wahots aan de beurt. Volgens mij vond ik de chip prik enger dan dat zij het vonden, want ze gaven geen kik. Ook de DNA afname ging prima. Mw. Bos nam haar tijd en zorgde dat ze ook nog even met de pups knuffelde toen ze klaar was, zodat ze geen negatieve ervaring zouden opdoen met contact met een vreemde.
Ik ga eten maken voor de tweeling en ze krijgen in de binnenren hun eten en hun rust.
Daarna is het een beetje wachten.... Wachten op de visite. Dat is dus waar mijn gemengde gevoelens vandaan komen. Tja, een geweldig gezin, dat weet ik. En ze wonen mooi, met een grote tuin. En ze hebben al eerder een hond gehad, ook al was het dan geen Saarloos. Ze hebben zich goed geïnformeerd, zijn bij mensen gaan kijken en weten echt waar ze aan beginnen. Natuurlijk moet ik eigenlijk heel blij zijn. Dat ben ik ook wel, maar....
Nou, daar was ten eerste de ballenbak. Deze staat eigenlijk constant in de binnenren. Af en toe als de deur van de puppenkamer dicht is, horen Jan en ik ineens een hoop gerommel uit de kamer komen. 
