Ik heb het niet naar mijn zin. De hele dag al zo'n blok op mijn maag. Het weer werkt ook al niet mee. Ik voel me al een paar dagen zo. Komt het door de regen die tegen de ruiten slaat? Nee, ik weet wel beter. Ik zit achter mijn computer en leg de laatste hand aan het boekje. Ik ben een boekje aan het maken voor de nieuwe baasjes van Wahots. Een boekje met allerlei informatie over de Saarlooswolfhond en Wahots in het bijzonder. Ook staat er al een tas klaar met zijn favoriete snacks en een nieuw speeltouw. De dag nadert en naar mate de dag nadert, keldert mijn humeur. Ja, ik weet het wel, het zijn prima mensen het gaat allemaal goed komen, ik weet het echt.
Maar het troost mij niet, het gevoel blijft. Het is zo'n heerlijk ventje, zo'n prachtig hondje! Ja, dat weet ik ook, ik ben enorm bevooroordeeld, maar voor mij is dit nu eenmaal de realiteit.....
Ook deze dag gaat weer voorbij, het is nu al avond en ik schrijf mijn blogverhaaltje. Straks is het alweer tijd voor bed, en dan... komt die zaterdag nog dichterbij.....
Morgen nog maar even proberen te genieten van het samenzijn....
Zucht......
Lieve, lieve Hotsie... wat zal ik je gaan missen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten