Geen zonnegroet

Daar zit ik dan..... het is zomer in Nederland en ik ben een beetje verdrietig. Waar ik normaal gesproken de zon heerlijk vind, kan ik haar nu niet echt waarderen. Overal in huis staan mobiele airco's. In de woonkamer, in de slaapkamer en sinds een paar dagen ook in de puppenkamer. Saarlooswolfhonden hebben het snel warm en we willen niet dat de pups bevangen worden door de hitte. Ondanks de koelte in huis, ben ik een beetje verdrietig.... vandaag zouden we namelijk naar Aadorp gaan, naar Het ZENtrum. Ik had mij er zo op verheugd. Het leek me een geweldige kans om de puppen een nieuwe socialisatie ervaring te laten opdoen. Een stuk autorijden, andere mensen, andere omgeving en toch... rust vinden. Hoe geweldig zou dat zijn. Maar het kan niet. Waar in Nederland normaal gesproken de regen roet in het eten gooit, is het nu de zon. Ik had de zon willen groeten, samen met de pups. Ik had willen leren hoe je yoga met hond kunt doen. Hoe je tot rust kunt komen samen en kunt ZIJN in het moment ....Maar bovenal had ik het de pups en de nieuwe eigenaren zo gegund om dit te ervaren. Maar daar zit ik dan, een beetje verdrietig, achter mijn laptop in een koele kamer. In overleg met Renate van Het ZENtrum hebben we een besluit genomen in het belang van de pupjes, want dat belang staat altijd op de eerste paats. Het is te warm. Niet voor de autorit want ik heb airco, maar voor de prachtige ervaring in Het ZENtrum. Het is eenvoudigweg te warm. Binnen is het onhoudbaar en buiten is het zelfs voor de prachtige grote boom onmogelijk om voor genoeg koelte te zorgen. Hij zorgt voor schaduw en dat is fijn, maar de zon is nu zo heet, dat zelfs in de schaduw de temperaturen te hoog zijn. Dus, daar zit ik dan.... 

Maar hier hoeft het niet bij te blijven. Want ook al is het nu te warm, yoga met hond kan natuurlijk altijd en overal. Renate heeft namelijk een prachtige online jaartraining gemaakt. Het is een 52 weekse online cursus waarbij je iedere week een nieuwe pose, oefening, opdracht of meditatie krijgt. Een heel jaar lang, vanaf je moment van aankoop! Ook krijg je prachtige downloadbare kaarten, downloadbare audio-files per pose, oefening of meditatie, downloadbare video opnames per pose en toegang tot de besloten Facebookgroep. Ik kan dus gewoon in mijn eigen huis, op mijn eigen tijd, samen met mijn hond de rust vinden door de oefeningen die ik krijg. En het mooiste is, het is niet alleen voor mij, ook jij kan hiervan genieten, want speciaal voor de lezers van mijn (dit) blog geeft Renate een mooie kortingsactie. Als je de CODE:  SILVA AMICA invult bij de bestelling dan betaal je geen € 298,00 maar slechts € 198,00. Dat is maar liefst een korting van € 100,00 !!!

Samen met je hond de rust ervaren, gewoon Zijn in het moment, dat is geweldig voor de band die je opbouwt met jouw maatje! Hij hoeft gewoon even niks, mag gewoon Zijn, net als jij…. Hoe heerlijk is dat. Ik ga er zeker gebruik van maken! Wil jij dat ook, dan kan je de Yoga met Hond Online bestellen door op DEZE LINK te klikken. En vergeet niet de code SILVA AMICA in te voeren!!!! Ik wens je heel veel rust en plezier samen en laat je eens weten hoe het is gegaan? 

Puppy Culture Manding

Als je manding puppy opzoekt op google, krijg je deze beschrijving:

“Manding” is an automatic sit in front of a person the puppy is interacting with. ... It is not a required behavior, or a rule, but rather an acceptable behavior taught to replace jumping on a person. It is not the same as a “sit” command.

Manding is een soort Algemeen Beschaafd Honds. Het is een manier waarop jouw hond op een beleefde manier jouw aandacht mag en kan vragen. Je geeft op die manier de hond een eigen stem, een eigen manier van beleefd communiceren. Het is de bedoeling dat de hond niet gaat springen om jouw aandacht te krijgen, maar gewoon rustig gaat zitten en naar je kijkt. Het is dus duidelijk niet de bedoeling dat het een "zit" op commando oefening wordt. Nee, de hond gaat uit zichzelf zitten en kijkt naar jou puur om jouw aandacht te krijgen. In ruil krijgt hij tijdens het leerproces natuurlijk iets lekkers te eten, en later is een aai over zijn kop ook al een super beloning. 

Wij beginnen al met het aanleren van dit gedrag tijdens de eerste weken van de kritische periode en we hopen dat eigenaren van de hondjes dit ook oppakken. Manding is een onderdeel van de Puppy Culture Communication Trinity. 

Hier is een filmpje te zien van het leerproces van Dasha, ze is een snelle leerling. 

Ook de andere pups doen goed hun best. Hier een filmpje van Daenerys en Drogo.

 

Yoga met hond

Pff, even opschieten, nog even die boodschap doen, dat telefoontje afhandelen, oh ja, ook nog even regelen dat de kids worden opgehaald. Oh, en dan niet te vergeten, de kinderen naar voetbal brengen, eten koken, dan met de nieuwe aanwinst naar puppy training, druk, druk, druk…..

Herken je dit? We leven in een maatschappij die veel van ons vraagt. Heel veel! Zo ontzettend veel dat we onszelf vaak voorbij lopen. Er moet zoveel… Volwassenen met een burn-out, kinderen met teveel stress en onze honden? Ja, hoe zit het daar eigenlijk mee?

Nou ik ga naar agility, oh, ik doe speurwerk, oh, wat leuk, ik doe aan canicross met de hond, ik doe aan dogsurvival, nou ik ga regelmatig suppen….. Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat echt geweldig allemaal, echt waar! Het is goed om met je hond bezig te zijn, maar…… vergeet niet dat ook de hond in een maatschappij leeft waar er al zoveel moet…..Er komen ongelooflijk veel prikkels af op een hond in onze drukke maatschappij. Zeker voor een hond, zoals een Saarlooswolfhond, die nog dicht bij de natuur staat, is dat lastig. Daarom hecht ik juist bijzonder veel waarde aan rust. Rust voor de hond en rust voor jezelf! En dat kan prima samen……

Samen met je hond de rust ervaren, gewoon Zijn in het moment, dat is geweldig voor de band die je opbouwt met jouw maatje! Hij hoeft gewoon even niks, mag gewoon Zijn, net als jij…. Hoe heerlijk is dat. Om dit eens te ervaren gaan we met de pups naar Het Zentrum, waar we van Renate Steinfort een les Yoga met Hond krijgen. Want geloof het of niet, in onze drukke maatschappij vergeten we gewoon wat RUST is en hoe belangrijk het is! En natuurlijk is het heel leuk voor de hond en voor jou om naar die agility les te gaan of te speuren, te suppen of lekker door de bossen te rennen tijdens de canicross. Maar zorg daarnaast ook voor momenten van rust, niet door de hond even in de bench op te sluiten maar door samen met hem tot rust te komen, dan is er balans!

Wil je weten wat Yoga met Hond is en of het iets is voor jou en jouw maatje? Hou dit blog in de gaten, want natuurlijk doe ik uitgebreid verslag en…… voor de trouwe lezers komt er een leuke aanbieding!

Auw....het ochtendritueel

Auw....., nee...., niet doen...., auw dat doet zeer..... scheid daar eens mee uit..., auw, stop.....
Pff de ochtenden zijn niet zo plezierig meer voor mijn voeten en enkels.....
Wat gaat het ineens snel en wat groeien ze hard.... Heel fijn natuurlijk, maar het betekent ook dat er voor mij steeds meer werk aan de winkel is en dat valt niet altijd mee.
Om 6 uur 's morgens begint het feest. Zodra ik 1 voet in de puppenren zet, komen er 7 piranha wolfjes op mij af gesneld... de tandjes zijn enorm scherp alsof er duizenden naaldjes in je enkels en voeten worden geprikt. Ja, ze bedoelen het goed, ik weet het, maar het voelt niet goed kan ik je vertellen! Ik zucht als ik om me heen kijk, het is een grote bende in de puppenren. Eerst probeer ik de monstertjes maar even in de gang te zetten..... daarna doe ik snel de ren dicht en ga poep en plas ruimen. Onder luid protest, want de firma KnaagGraag zit voluit te huilen en gillen achter het hek. Zij willen spelen, niet met elkaar maar met mijn voeten. Maar ze moeten even wachten. Als ik klaar ben met ruimen en dweilen gaat de ren weer open. Nu moet ik proberen om aan de andere kant te komen waar de monstertjes op mij wachten. Zodra ik 1 voet over het hekje zet, vallen ze aan.....
Auw....., nee...., niet doen...., auw dat doet zeer..... scheid daar eens mee uit..., auw, stop.....

Zo goed en zo kwaad als het kan, parkeer ik ze één voor één weer in de ren. Daar zijn ze het duidelijk niet mee eens, maar het moet maar even. Van mij moet mama Romy er ook even bij, dat wil ze eigenlijk niet meer, maar ja, ik wil ook wel eens iets niet meer. Met frisse tegenzin gaat Romy de ren in, want ze luistert gelukkig wel naar me. Dat vinden de pups ook leuk, dus nu wordt de lust om te spelen op mama gericht. Hierdoor heb ik even tijd om het ontbijt te maken, voor pups en mams. Zodra ik de bak in de ren zet, komen de pups aanrennen en vallen direct aan. Het vlees wordt tegenwoordig erg gewaardeerd. Romy springt uit de ren en is blij dat ze van de monsters verlost is. Ik geef haar haar eten en dat maakt weer veel goed. Na dit ochtendritueel valt alles in slaap. De pups in de ren, mama Romy op haar plekje en ik..... op de bank.
Maar dat is natuurlijk niet alles van de dag. Dit ritueel herhaalt zich ten minste 4 keer..... Bovendien moet er met de pups gewerkt worden. Verzorging van nageltjes en vacht, oefenen met de onderdelen van Puppy Culture, met de pups buiten spelen, de andere honden aandacht geven..... pff, ik ben blij dat het vakantie is, je zou er toch ook nog bij moeten werken..........Mijn huis en de tuin hebben zichtbaar te lijden onder mijn drukte. Maar acht dat komt wel weer een keer goed, denk ik dan maar. Ze blijven immers niet voor altijd hier..... Och jé, ik schrik van mijn eigen gedachte..... Ja hoor, daar komt het....
Mensen vragen mij altijd, vind je het niet moeilijke om afscheid te nemen. Ja, natuurlijk vind ik dat, maar..... er komt een moment dat je bij jezelf denkt.... wanneer komt de rust in mijn leven weer terug.... dat moment had ik nu. Neemt niet weg dat ik enorm geniet van de kleine rakkers en dat ik het straks echt even heeeel moeilijk krijg, maar het idee dat al dit werk dan ook niet meer hoeft, maakt toch wel wat goed.
Maar tot het zover is, geniet ik, tussen al het werk door, met volle teugen van de dreumesjes. Want het gaat nu zo snel. Ze eten al echte kippenpootjes en zijn op ontdekkingstocht geweest door de tuin. Het is bijna niet meer bij te houden, die ontwikkeling. Ik probeer het allemaal vast te leggen in dit blog in woord en beeld.

Een lekker kippenpootje

Buiten spelen

Fantasie wordt werkelijkheid

Fokken van honden is niet altijd rozengeur en maneschijn. Wij weten dat helaas uit ervaring. Al onze vorige nestjes waren best klein, 2 of 3 hondjes. Natuurlijk waren we dankbaar voor ieder hondje, maar toch altijd een beetje teleurgesteld dat er niet wat meer hondjes in zaten. Maar nu, nu is het dan toch gelukt. Fantasie wordt werkelijkheid, we hebben een mooi groot nest. Het D nest, nou zeg maar gerust Dubbel D nest, hahahaha, want het zijn er meer dan het dubbele van de voorgaande nesten. En bij zo'n groot DD nest moet je dan toch kleur bekennen. Wat bedoel ik daarmee? Nou, dat ook wij nu werken met kleine gekleurde puppie identificatiebandjes. Voor mijzelf niet echt nodig, ik kan ze nog steeds zonder bandje uit elkaar houden. Een beetje zoals een moeder haar ééneiige tweeling toch altijd uit elkaar kan houden. Maar voor Jan en de toekomstige eigenaren is het toch best lastig om onderscheid te maken tussen al die mooie bosbruine hondjes. Dus, toch maar kleur bekennen. Maar behalve kleurtjes hebben de pupjes natuurlijk ook namen nodig. Want als ik ze ga aangeven bij de Raad van Beheer, kan ik niet echt zeggen, pupje rood of pupje paars, Dat zou wel heel vreemd staan op de stambomen. En dat is waarom de fokker vaak de namen kiest. Nou ja, de stamboom namen dan. Want heel vaak geven de nieuwe baasjes het hondje gewoon een zelfgekozen naam en deze roepnaam wordt dan natuurlijk de naam waar het hondje naar zal luisteren. Toch is het geven van namen voor fokkers wel vaak een dingetje. Iets waar toch redelijk over wordt nagedacht en waar soms een hele filosofie aan vast zit. Sommige fokkers gebruiken thema's en sommige houden vast aan een letter waarmee de namen moeten beginnen. En dan heb je van die fokkers die dat ook nog willen combineren. Juist, wij dus. Daarom is het geven van de namen in dit nest gebonden aan de letter D en het thema Fantasy.

Het hondje dat als tweede is geboren, een bosbruine reu van 390 gram, krijgt de naam Silva Amica's Daring Duffle. Daring betekent natuurlijk gedurfd, lef hebben en dat heeft deze rakker. Duffle is een karakter uit de film Narnia "The Horse and His Boy". Het is een roodharige dwerg die erg vriendelijk en zorgzaam is voor iedereen, maar hij is ook stoer en heeft lef, hij gaat later dienen in het leger. Ons eerste bosbruintje dat ter wereld kwam, was met zijn 390 gram, niet de grootste. Gelukkig is hij geen dwerg, maar hij is zeker wel vriendelijk en hij doet zijn naam dan ook echt eer aan. Hij krijgt een donkerblauw halsbandje, gewoon zodat je hem kunt herkennen.

En dan komen we bij de grote grijze reu. Op de een of andere manier heeft hij het tot zijn taak gemaakt om voor zijn hele kleine zusje te zorgen. Het kleine meiske en hij staan vaak samen op de foto of film, simpelweg omdat zij elkaar steeds opzoeken. Een grote grijze reu en een heel klein gouden meisje met pit. Ik voelde al snel wat de namen van deze twee bijzondere hondjes zou worden.
Silva Amica's Dreaded Drogo (bruin halsbandje, maar ook zonder te herkennen aangezien hij de enige wolfsgrauwe is) en Silva Amica's Dazzling Daenerys (roze halsbandje). De gevreesde Drogo en de oogverblindende Daenerys. De namen komen uit de serie Game of Thrones en hoewel ze daar geen broer en zus zijn, maar man en vrouw, vond ik toch veel overeenkomsten. Drogo is een grote donkere man, een leider van zijn stam, hij zorgt dat niemand wat tekort komt. Onze grijze kerel is zeker ook groot en donker, hij zorgt goed voor zijn zusje en is zeker een rechtvaardige leider. Daenerys is in de serie een kleine goudblonde vrouw, die uitgroeit tot een dappere onverschrokken bevrijder van slaven. Ons kleine meisje is net zo goudblond en zeker zo onverschrokken. Zij zal nog van zich laten horen.
De mensen die ons kennen, weten dat de naam Daenerys voor ons nog een andere betekenis heeft. Een van onze Saarlooswolfhonden, waarvan wij helaas veel te jong afscheid hebben moeten nemen, had de naam Daenerys. In het nest waarin zij was geboren, had zij ook een broer die Drogo heette. De namen zijn dus ook een soort eerbetoon aan deze andere Saarlooswolfhonden.

Dan zijn nu de twee hondjes aan de beurt die vlak na elkaar of bijna tegelijk zijn geboren. Een reutje van 340 gram geboren om 03.55 (paars halsbandje) en zijn zusje van 380 gram die er direct achteraan kwam en dus om 04.00 werd geboren (rood halsbandje). Voor hen heb ik de volgende namen uitgezocht. Silva Amica's Drowsy Dusk, wat zoiets betekent als slaperige schemering en Silva Amica's Dreamy Dawn, de betekenis hiervan is dromerige dageraad. Zij zijn niet vernoemd naar karakters uit een fantasy film of serie maar naar de titel van een film en serie. Namelijk naar de film en later de serie:  From Dusk till Dawn. De hoofdpersonen in deze film/serie moeten in leven zien te blijven vanaf de schemering tot aan de dageraad omdat zij worden belaagd door vampieren.
Als we dan kijken naar de geboortetijden, lijkt het me niet moeilijk om 5 minuten te overleven, hahahahaa. Maar zonder gekheid, ik vind de namen Dusk en Dawn gewoon prachtig en aangezien Dusk een tikje lui is en Dawn een beetje een dromertje, passen de namen weer prima bij dit stel. Als mama de melkbar aanbiedt, krioelt al het kroost al snel richting tepels. Maar Dusk niet hoor, die doet dat op zijn dooie gemakje. Maar ja, hij is niet de grootste reu dus dan help ik hem maar een beetje, want anders is er te weinig melk over voor hem. Tikje lui dus. En Dawn, die kan in haar slaap prachtig zingen en geluidjes maken, ze droomt er dus flink op los.

Dan onze grote rode reus.Hij is vernoemd naar de hoofdpersoon uit de film 'Prins of Persia: The Sands of Time'. De jonge Dastan wordt in de film de Prins of Persia en verricht behoorlijk wat heldendaden. Het is een mooie stoere man, met behoorlijk wat lef. Onze bosbruine beer Dastan staat ook zijn mannetje. Hij was de eerste die een grom en een blaf liet horen. Hij is moedig en onverschrokken, maar hij heeft natuurlijk ook zijn zacht kant. Een onverschrokken, dappere kroeldoos, dat is Silva Amica's Dauntless Dastan.

Dastan was het achtste pupje dat was geboren. De dierenarts had ons verteld dat er 6 of 7 pups te verwachten waren. Zelf had ik al gedacht te zien dat het er 8 waren. Dus na Dastan dachten we dat het over was. Maar dat was niet zo.

Na maar liefst 2,5 uur kregen we nog een verrassing. Ik had me er al op voorbereid dat het niet goed zou aflopen, maar er kwam een prachtig mooi groot teefje als laatste ter wereld. Omdat zij voor ons als een geschenk
voelde, een cadeautje waar we niet meer op hadden gerekend, hebben we voor dit meisje dan ook een toepasselijke naam bedacht. Haar naam komt uit Star Wars (The Force Awakens). Ze is daar een menselijke inwoner van een van de planeten. Ze leefde een simpel bestaan en was tegen de door winst gedreven oorlogen van de wapenfabrikanten. Maar nog belangrijker haar naam, Dasha, betekent Geschenk, en dat is dus precies wat ze is. Om dat nog wat kracht bij te zetten, hebben we de naam Devine ervoor gezet. Een goddelijk geschenk, dat is onze Silva Amica's Devine Dasha!

Puppy Culture

In dit blog even een update over Puppy Culture en het DD Nest. Wat is Puppy Culture? Puppy Culture is een socialisatie programma voor pupjes. De eerste 12 weken van de pup zijn van groot belang voor de rest van zijn leven. Als daar iet mis gaat of gemist wordt, kan dat in het latere leven grote consequenties hebben. Maar socialisatie is niet zomaar kennis laten maken met allerlei situaties en mensen, nee het gaat wel wat verder dan dat. Onderzoeken hebben aangetoond dat het tijdstip voor het introduceren van nieuwe ervaringen erg nauw luistert. Naar aanleiding van die onderzoeken is een programma ontwikkeld door verschillende experts die hebben samengewerkt. Hoewel dit programma natuurlijk voor alle rassen geschikt is, lijkt het voor de Saarloos bijna nog belangrijker. We weten allemaal dat het socialisatie proces van de Saarloos net even wat meer aandacht nodig heeft. Vandaar dat wij onze pups opvoeden volgens het programma van Puppy Culture.
Alles wordt netjes geregistreerd in de Puppy Culture Werkmap.
Een van de onderdelen van Puppy Culture is ENS, early neurological stimulation. Het komt erop neer dat je een heel jong pupje een klein beetje extra stress laat ervaren waardoor zij later in hun leven stressbestendiger zullen zijn.

In de prille beginfase van een pup zijn ogen en oren nog dicht en het verteringsstelsel werkt matig en moederhond moet het door te likken op gang helpen. De pups kunnen nu alleen ruiken, zuigen en kruipen. Hun lichaamstemperatuur regelen ze door dicht tegen elkaar aan te kruipen of tegen moeder aan te kruipen.
Onderzoek heeft aangetoond dat tijdens deze eerste weken van immobiliteit, de nog onderontwikkelde honden gevoelig zijn voor een beperkt aantal stimuli waaronder thermische, tactiele, beweging en voortbeweging prikkels. Er is daarom een methode ontwikkeld met 5 oefeningen, waarbij de pupjes aan een klein beetje stress worden blootgesteld. Deze 5 oefeningen dienen achter elkaar te worden uitgevoerd. Dus alle oefeningen bij 1 pup en daarna pas de volgende pup. Ook mag je de oefening slechts een paar seconden doen. En liever te weinig dan teveel.
Mochten de pups om wat voor reden dan ook al aan extra stress zijn blootgesteld, dan beter een dag overslaan. Je begint op dag 3 en gaat door tot dag 16, maar altijd zelf blijven nadenken. Toen onze pups 3 dagen oud waren, was het extreem warm. Deze hitte zorgde al voor wat overmatige stress, dus besloot ik om nog even te wachten voordat ik zou beginnen met ENS. Op dag 6 zijn we wat met de werpkist aan het schuiven geweest, ook dit geeft wat extra stress. Zodra ik het idee heb dat de pups al iets "anders" dan normaal hebben meegemaakt, laat ik de ENS even voor wat het is. Altijd zelf blijven nadenken en nooit klakkeloos een programma volgen! Maar vanaf dag 7 ben ik dan toch trouw aan de slag gegaan met ENS. Als je teveel ENS toepast, hoe goed bedoeld ook, is het aannemelijk dat juist het tegenovergestelde gebeurt van wat je hoopt dat er gebeurt en kan je dus juist erg nerveuze hondjes krijgen in plaats van stressbestendige hondjes!

Het ziet er allemaal een beetje barbaars uit, maar we doen het met liefde en met een duidelijk doel. De eerste oefening is tactiele stimulatie door het kriebelen tussen de teentjes met een wattenstokje. De tweede oefening is het pupje loodrecht houden, hoofd boven, staartje beneden.
De derde oefening is net andersom, het hoofdje naar beneden en het staartje naar boven. Daarna moet het pupje even op zijn rug gedraaid worden en tot slot is er de thermische stimulatie waarbij het pupje op een koude ondergrond wordt gelegd (koude natte doek of zo)

Naast ENS is het knippen van de nageltjes van belang. Door al op deze jonge leeftijd nageltjes te knippen, raken ze eraan gewend. Bovendien is het beter voor de hondjes en de moederhond, want die kleine scherpe nageltjes zijn niet echt plezierig.

Bij de laatste oefening van ENS heb ik bedacht om een koud nat washandje in de weegschaal te leggen, zodat ik de hondjes direct even kan wegen. Want ook het gewicht  wordt natuurlijk goed bijgehouden om te kunnen bepalen of de hondjes nog goed groeien.


Behalve wegen, nageltjes knippen en de ENS oefeningen is het natuurlijk altijd belangrijk dat de hondjes veel aandacht krijgen van de fokker. Aaien en kroelen is dan ook zeker een groot onderdeel van onze dagbesteding. Hè wat is het leven van een fokker toch zwaar.....

Kamperen in eigen huis

Daar zit ik, op mijn blauw met wit gestreepte campingstoeltje in de kraamkamer. Laptop op mijn schoot. Ik hoor uit de werpkist de ademhaling van Romy zachtjes en ritmisch daarbovenuit komen de piepgeluidjes en het zachte kreunen van de pups. Heel af en toe ineens een hard hoog piepje of een heel klein blafje. Alles ligt in volmaakte rust te dromen. Hier kan ik intens van genieten.
Uren kan ik voor of in de werpkist zitten en gewoon kijken en luisteren naar al dat moois. Maar er is werk aan de winkel. Want naast het genieten, wordt het nu ook een drukke tijd. Al vanaf een week voor de geboorte, leef ik bijna alleen maar in de kraamkamer.
Het is een soort vakantie in eigen huis. Ik heb mijn campingstoeltje, mijn campingtafeltje en 's avonds leg ik mijn matrasje op de grond. De week voor de bevalling is het om Romy zo goed mogelijk op haar gemak te stellen, zodat de plek waar ze gaat bevallen vertrouwd wordt.

De week na de bevalling is het om alles goed in de gaten te houden. Want.... de pups moeten voldoende kunnen drinken, en om dat te controleren worden ze iedere dag gewogen. Ik let op of moeder niet per ongeluk op een van de kruimeltjes gaat liggen. Het vetbed (kleed) in de werpkist moet iedere dag verschoond worden. De vloer wordt iedere dag gepoetst. De temperatuur van Romy wordt gemeten en alles, maar dan ook alles wordt vastgelegd, een hele administratie!
Maar eerlijk is eerlijk, het is meer een soort luxe camping, glamping heet dat tegenwoordig. Want ik heb een tent met roomservice. Jan staat met alles voor mij klaar. Hij brengt de koffie en komt dat dan natuurlijk even gezellig bij mij opdrinken terwijl hij van de pups geniet. Hij brengt lunch, zorgt voor de andere honden en katten en doet allerlei andere vervelende huishoudelijke activiteiten. Zonder die back-up is het niet te doen, eerlijk is eerlijk!
Vanaf dag 3 beginnen we met het Puppy Culture Program. Een programma dat ervoor moet zorgen dat de pups uitgroeien tot stabiele, goed gesocialiseerde en gezonde honden. En dan heb ik het nog niet over de tijd dat mama de pups niet meer schoon houdt. Want zodra de pups vast voedsel gaan eten, houdt moeder het voor gezien. Dan mag ik heerlijk al het afval dat zij produceren gaan opruimen. Tja, het is nu eenmaal niet alleen rozengeur en maneschijn. Naast het genieten is het ook vooral heel, heel, heel veel werk! Maar ik doe het met liefde! Want zeg nou zelf, wie zou nou niet hemel en aarde bewegen voor zo'n koppie......

Een lange zware nacht.

Het is zondag 21 juni 2020 19.00 uur. Jan en ik hebben net even een pizza gegeten. Ik ben ongelooflijk moe, maar als ik naar de werpkist kijk, stroomt er een liefdevolle energie door mijn lijf, waardoor ik de wereld weer aan kan. Daar ligt Romy, ze kijkt vol trots en liefde naar de zeven kleine kruimeltjes die om haar heen liggen. Wat een rijkdom.

Maar aan dat prachtige puppengeluk is wel wat vooraf gegaan.....
Al een paar nachten slaap ik nu in de kraamkamer bij Romy. Op deze manier went Romy aan de kamer en de werpkist. De eerste nacht was het erg onwennig allemaal en dus sliep ik niet zo best. De tweede nacht ging iets beter, maar ja, een kampeerbed is natuurlijk niet echt heel comfortabel. Omdat Romy ook steeds probeerde om bij mij op het kampeerbedje te klimmen of eronder te schuifelen, heb ik het matrasje er maar afgehaald, het bedje opgeklapt en ben ik op de grond gaan liggen, ook geen luxe maar ach, je moet er iets voor over hebben. Romy vindt het wel een top idee, dat matras op de grond. Zo kan ze fijn ieder uur wisselen van werpkist naar matrasje tegen vrouwtje aan en dan weer de werpkist. Dat ik door deze wisselingen weinig slaap krijg, beseft ze natuurlijk niet.
Het is zaterdag 20 juni, het zal de vierde nacht zijn dat ik bij Romy ga slapen, maar deze nacht komt er echt helemaal niets van slapen. Keurig op dag 63 na de eerste dekking, zakt de temperatuur en ik weet, nu kan het ieder moment gebeuren. Ik zeg nog optimistisch tegen Jan dat ik maar een beetje op tijd naar bed ga omdat ik dan nog even een dutje kan doen voordat het gaat beginnen vannacht. Maar als ik op mijn matrasje op de grond ga liggen, begint Romy weer met haar gedraai. Dit keer is ze een stuk onrustiger dan de andere nachten. Ze hijgt zwaar en als ze ook nog gaat proberen om een hol te graven in mijn matras, weet ik genoeg. Ik sta op, vouw mijn matrasje dubbel (ja, zo dun is het dus) en parkeer het tussen de puppy panelen en de boekenkast in. Dan vouw ik de campingstoel uit, die in het hoekje van de ren klaar stond. Ik verzoek Romy vriendelijk maar dringend om in de werpkist te gaan liggen en zet mijn stoel er pal voor, zodat ik dicht bij haar ben. Het is inmiddels middernacht, de start van zondag 21 juni. Romy draait en draait en wil er dan toch weer uit. Ze glipt langs mij heen en wil in de hoek van de ren een plas doen. Maar terwijl ze plast, komt er een fikse wee en ik zie al een kopje uitsteken. Ze schrikt er zelf van en snelt terug naar de werpkist waar binnen no time het eerste pupje uitgeperst wordt. Ik help haar door met de handdoek het pupje droog te wrijven en zodra ze gaat likken, geef ik haar complimenten. Juist, dat moet je doen! Goed zo! Ze kijkt me trots aan als we het pupje horen piepen.

Lieve kleine Dappere Dodo

Ze likt het verder helemaal schoon, maar dan, als ik het pupje wil aanleggen bij een van haar tepels, zie ik het. Het snuitje is niet helemaal zoals het moet, het lijkt iets te spits. En ik kijk nog eens goed, en als het bekje open gaat is er geen twijfel mogelijk. Dit pupje, een prachtig wolfsgrauw reutje heeft een grote spleet in zijn gehemelte, palatoschisis. Het is een aandoening die behoorlijk ernstig is en ik weet direct dat de kans van dit pupje heel klein is. Dat is geen mooie start van een bevalling, ik moet even mijn tranen wegslikken. Natuurlijk weet ik dat dit wel vaker voorkomt maar toch, waarom nou toch weer, zo jammer en verdrietig dit. Toch lijkt het pupje te willen drinken en even heb ik toch hoop. Misschien dat deze Dappere Dodo het wel gaat redden. We geven hem even een kans. Romy lijkt ook goed door te hebben dat er iets mis is met zijn bekkie, want ze heeft veel interesse in dat gebied. Maar ondanks dat, is ze erg blij met hem. Nu is het even rustig, Romy kan bijkomen van deze plotselinge bevalling en ze geniet van haar kleine mannetje.
Hij heeft toch een beetje een zuigreflex, maar als hij daarna gaat slapen, moet hij regelmatig naar adem snakken. Toch naar om te zien. Maar hij lijkt er zelf niet zo heel erg veel hinder van te hebben, hij slaapt rustig.
Inmiddels stuur ik de eigenaren van Endor een appje. Hoewel het al laat is, krijg ik direct bericht terug. Zij leven zo ontzettend met ons mee, dat is prachtig. Per slot van rekening hebben de pups ook heel wat DNA van papa Endor. In het wild, bij wolvenroedels heeft de reu echt zijn eigen taak in de opvoeding van de pups. Bij onze honden natuurlijk niet meer, maar dat neemt niet weg dat wij altijd de eigenaren van de reu zoveel mogelijk bij alles betrekken. En het is ook heerlijk om de steun van hen te krijgen als dat nodig is! De tijd tikt gestaag door en er is al heel wat tijd verstreken sinds de geboorte van de kleine Dappere Dodo.
Net als ik mij zorgen begin te maken over de tussenperiode tussen de eerste pup en de volgende weeën, begint er weer wat samen te trekken in het buikje van Romy. Om 01.45 wordt pup 2 geboren. Hij ligt in stuit, dus ik help wat om hem eruit te halen. Daarna pakt Romy het likken direct goed op. Het is een bosbruine reu.
Weer volgt er een lange adempauze. Zowel pupje 2 als het eerste pupje proberen te drinken. Maar het is toch pijnlijk duidelijk dat Dappere Dodo er veel moeite mee heeft. Om 3 uur 's nachts dienen de volgende persweeën zich aan. En goed 5 minuten later wordt er een beer van een pup geboren. Hij is zo groot dat ik ook deze keer even moet helpen. Als zijn reusachtige kop eruit is, floept het lichaam er soepel achteraan. Romy likt en likt en ik zie dat er dit keer een wolfsgrauwe reu(s) is geboren.

Nu is ze aardig op gang en de tussenpauze tot de volgende pup is wat minder lang. Om 5 voor 4 wordt het vierde pupje geboren, het is een bosbruin reutje met in zijn kielzog om 5 over 4 een bosbruin teefje. En het blijft nu snel gaan want om kwart over 4 wordt het zesde pupje geboren, een piepklein bosbruin teefje. Ondanks dat ze klein is, begint ze nadat Romy haar heeft gewassen, direct te drinken. Klein, maar sterk!
Nu is er even tijd om op krachten te komen. Romy wast alle pups nog eens een keer en ze gaan allemaal lekker aan de melkbar, behalve Dodo, die slaapt. Ik maak me ernstige zorgen, het ziet er toch niet goed uit voor hem, mijn wolfhondenhart breekt.
Om 5.45 uur, het is al licht buiten, wordt er opnieuw een pupje geboren. Romy likt het netjes, maar ik zie het al snel. Dit pupje leeft niet meer. Ik probeer nog met de handdoek om even flink te wrijven, in de hoop dat het hartje toch opstart, maar het mag niet baten. Het is een mooi rood meisje, ze ziet er perfect uit, maar er zit helaas geen leven in. Ik kijk even aan of Romy haar zelf wil opruimen, maar dat is ze niet van plan. Ik kijk haar aan en probeer te voelen wat ze wil. Dan haal ik het pupje bij haar weg, voorzichtig rol ik het in een stukje keukenrol. Jan zal het buiten begraven. Ze laat het gelaten toe en ik zie en voel dat ze het ermee eens kan zijn.
Weer is er een uurtje adempauze. Romy is moe en kan de rust even goed gebruiken. Er zijn inmiddels 7 pups geboren. De dierenarts had van de foto gezegd, dat ze niet zeker was of er 6 of 7 in zaten. Maar ik twijfelde eigenlijk meer tussen 7 of 8 pups. En nu dat nummer 7 was geboren wist ik zeker dat ze nog niet klaar was. Ik voelde duidelijk nog wat zitten. Ik was niet heel optimistisch omdat pupje 7 levenloos was geboren. Ik ging er eigenlijk vanuit dat nummer 8 ook levenloos ter wereld zou komen. Maar om 7 uur komt her een enorme bosbruine reu ter wereld. Wederom moest ik helpen, weer zo'n kneiter van een wolvenkop. Zowel Romy als ik waren door het dolle heen, dat dit reusje vol leven zat. Na een uitgebreide wasbeurt ging meneertje direct aan de melkbar. Ook de andere pups legde ik bij haar tepels. Allemaal op Dodo na, begonnen ze gulzig te drinken. Dodo, had alles nodig om gewoon adem te kunnen halen, hij werd steeds zwakker. Inmiddels was niet alleen Romy versleten, zelf was ik ook behoorlijk moe. Na verschillende nachten slecht slapen en nu een nacht lang vroedvrouw spelen, zat ik er flink doorheen. Ik dommelde af en toe een beetje weg in mijn opklapstoel bij de werpkist. Romy ging er een paar keer uit om even te plassen. Ik zag dat ze dan ook weer een beetje weeën kreeg. Het zou toch niet? Nee, dat was vast en zeker gewoon wat naweeën om de troep eruit te duwen. Maar om kwart over 9 werd ze toch weer behoorlijk onrustige en draaide en wilde graven. Ik zag haar buik strak worden en ik wist het. Nummer 9 was onderweg. Ik ging er niet vanuit dat het zou leven, want er had weer 1,5 uur tussen gezeten. Maar niks was minder waar. Om half 10 werd er een prachtig redelijk groot bosbruin teefje geboren. Vol levenslust, die na haar wasbeurt ook direct de tepel wist te vinden. Nou, wat een leuk cadeautje was dat zeg.
Tevreden zakte ik weg in mijn opklapstoeltje. Ik was doodmoe en had behoorlijk pijn in mijn spieren en rug. Jan zou de wacht even overnemen zodat ik even kon bijkomen in een lekker heet bad. Ik zat nog maar net goed 10 minuten toen hij belde. Hij dacht dat Romy nog meer weeën kreeg. Ik stelde hem gerust dat het dan toch altijd nog even duurde maar kwam wel direct uit bad. Toen ik weer in de kraamkamer kwam lag Romy te slapen. De weeën waren weggezakt. Met alle pups ging het goed, behalve met de dappere kleine Dodo. Ook Romy wist dat er iets mis was met deze kleine man, maar ze wilde niet opgeven. Maar ik kon het niet meer aanzien en belde de dierenarts om te overleggen. Tja, redden zou kunnen, met sondevoeding en dan later een operatie om het gehemelte te sluiten. Maar ze was er eerlijk over, dit pupje zou altijd een zorgenkind blijven met veel bijkomende gezondheidsproblemen. In goed overleg met de dierenarts besloten we daarom om Dodo uit zijn lijden te verlossen. Jan nam hem mee naar de kliniek om hem in te laten slapen. Het was erg verdrietig, Romy was er flink door van de kaart. Hartverscheurend is zoiets. Romy is erg gevoelig voor verlies. Toen twee jaar geleden een van de pups van Wya overleed, was Romy ook ongelooflijk verdrietig. Ik probeerde contact met haar te maken, hield haar liefdevol vast en sprak tegen haar. Samen waren we verdrietig, even echt heel verdrietig. Hoewel dit de beste oplossing was, was het moeilijk, voor haar en voor mij. In de werpkist begonnen de andere pups te piepen, dat was goed. Ze wilden drinken. Romy keek naar de werpkist en stapte er gelaten in.
Toen ik alle pups aanlegde bij haar, herstelde ze weer langzaam van haar verdriet en begon ze weer te genieten. Ze is een goede, trotse en gelukkige moeder en ik ben super trots op haar!
Het is gewoon prachtig om te zien.
Ik ben nog steeds doodmoe, maar als ik kijk naar de zeven puppenkinders dicht tegen mama Romy aan, stroomt mijn hart over van geluk! Het genieten is begonnen!

Wat gaat het snel

Zo ben je nog bezig met de planning, zullen we haar wel of niet laten dekken.....
En zo zit je ineens op dag 58 van de dracht. Wat gaat het toch snel. We hebben inmiddels de echo en de röntgenfoto achter de rug. Afgelopen week kon ik als ik mijn hand op haar buik legde ook duidelijk de pupjes voelen krioelen daarbinnen. Met de stethoscoop is het mogelijk om de hartjes te horen, wat gaat dat snel en wat een prachtig geluid. En nu? Dag 58 is het duidelijk zichtbaar. De beweging in het buikje van Romy. We zijn inmiddels ook begonnen met het bijhouden van de temperatuur, want dat is een goede indicatie van wanneer de bevalling zich aankondigt. De pupjes zijn nu allemaal in principe levensvatbaar, dus het zou ieder moment kunnen beginnen. De normale temperatuur van Romy ligt rond de 37,5 en 38 graden 's morgens iets lager, 's avonds iets hoger. Als de temperatuur ineens een stuk gaat zakken, weten we dat er binnen 24 uur een bevalling gepland staat. Het wordt dus een spannende week!

De temperatuur kaart

BEWEGING IN DE BUIK

 

Even lachen voor de foto

Het is dinsdag 9 juni. Eigenlijk nog maar 51 dagen na de eerste dekking. Iets te vroeg misschien voor een röntgenfoto maar we wagen het er toch op. We zijn echt super nieuwsgierig. Op de echo, die we eerder lieten maken, was duidelijk te zien dat ze drachtig was maar toen zag de dierenarts maar 3 pupjes. Tot nu toe hebben we steeds kleine nestjes gehad en die komen vaak met de nodige problemen zoals een keizersnede. Maar bij Romy hebben we allemaal het gevoel dat het er echt meer zijn. Toch probeer ik niet al te veel te hopen, ik ga maar uit van drie dan valt alles mee. We hebben een afspraak bij Margriet, een zeer ervaren dierenarts. We zouden om 14.00 uur aan de beurt zijn, maar om 14.35 zit ik nog steeds met Romy in de wachtkamer. Jan is maar niet eens meegegaan want er mag er toch maar 1 mee naar binnen vanwege de corona maatregelen. Romy ligt superlief en rustig op de grond, haar billen op mijn voeten. Er zijn allerlei kleine hondjes binnen met grote monden, dus een geblaf van jewelste. Romy is de rust zelve en menig eigenaar zie ik jaloers kijken. Ik krijg een opmerking over haar lieve rustige gedrag. Ja, heel fijn, dat is waar, maar ik weet dat ze het zeker niet fijn vindt daar in die wachtkamer. Dat geldt natuurlijk eigenlijk voor alle hondjes daar. En dan loopt het ook nog zo uit. Maar we kunnen niet anders dan rustig wachten en dat doen wij dus maar. Om 14.40 komt Margriet ons halen. Yes, eindelijk. Hoewel bij de meeste dieren de eigenaar het dier, bij binnenkomst in de behandelkamer, aan de assistente moet geven, wordt bij ons een uitzondering gemaakt. We komen al jaren bij deze kliniek en ze kennen ons en de honden goed. Een Saarloos kan je niet aan de assistente afgeven, dus mag ik gewoon mee naar binnen. De assistente vraagt nog even aan Margriet of ze nodig is, maar Margriet zegt dat wij het samen wel redden. En daar heeft ze gelijk in. We leggen Romy op de tafel en in alle rust maakt Margriet de spullen in orde. Het apparaat maakt veel herrie en wat ik dacht gebeurde, Romy bewoog precies op het verkeerde moment. De eerste opname was bewogen. We gingen voor de herkansing en dit keer wist Romy wat er zou gebeuren dus bleef ze netjes stil liggen. En toen was het wachten tot de foto ontwikkeld was en op het computerscherm zichtbaar werd. Ik hield mijn adem in….. Toen ik de foto duidelijker zag worden, maakte mijn hart een sprongetje. Margriet begon te tellen en zoals ik al zag, het waren er duidelijk meer dan drie. Ze kon er 6 duidelijk zien en twijfelde iets over een zevende. Dolblij verliet ik de praktijk. Dit was een mooie dag!

Nestplanning 2020

De dames Romy en Grace zijn er klaar voor. Ze hebben alle gezondheidstesten met vlag en wimpel gehaald en zitten tegen de loopsheid aan. Ze hebben de keurige leeftijd van bijna 3 jaar oud en het mag nu dus wel gaan gebeuren. We zijn op zoek gegaan naar mooie, maar vooral ook gezonde en lieve mannen voor onze meisjes. En die hebben we gevonden. Met trots kunnen we u vertellen dat we twee nestjes gepland hebben voor dit jaar.

Ten eerste het raszuivere Saarlooswolfhonden nest. De pups uit dit nest zullen stambomen krijgen van de Raad van Beheer (of een export stamboom waarmee een stamboom kan worden aangevraagd in het land waar de hond komt te wonen).
We hebben hier gekozen voor de combinatie van:
Romy met Endoran. Twee geweldige honden. Romy heeft een echt Saarloos karakter en is behoorlijk terughoudend. Endor is echter een echte knuffelkont en zeker niet terughoudend. Endor is drager van het gen dat de bosbruine kleur veroorzaakt en dit betekent dat er zowel wolfsgrauwe als bosbruine pups verwacht worden.
Heeft u interesse in een pup uit deze prachtige combinatie, kijk dan even onder het tabblad Pup Anvraag Procedure voor meer informatie.

Het tweede nestje dat we op de planning hebben staan, is zeker zo mooi. Het gaat hierbij om de Lupine Dog. Een wolfhond zonder stamboom van de Raad van Beheer omdat het om een niet erkend ras gaat. Wel krijgt u een afstammingsbewijs mee. We hebben bij dit nest gekozen voor een combinatie van Grace, een classic Lupine Dog (dit betekent dat de hondse eigenschappen de overhand hebben over de wolfeigenschappen, in volksmond ook wel low-content wolfhond genoemd)  met Kaoui een intermediate Lupine Dog (dit betekent dat de wolfeigenschappen wat meer de overhand hebben dan bij de classic, in de volksmond ook wel mid-content wolfhond genoemd).  Vanzelfsprekend draagt Grace het gen van bosbruin en ze zal dit aan een aantal pups doorgeven. Kaoui draagt het gen van de kleur blauw en zal dit aan een aantal pups doorgeven. Omdat Kaoui geen bosbruin draagt en Grace geen blauw, zullen alle pups de wolfsgrauwe kleur hebben.
Beide honden zijn wat terughoudend maar niet overdreven terughoudend. Houd u er rekening mee dat het wolfkarakter wat meer op de voorkomt komt, dus het is geen makkelijke hond om op te voeden. Ga niet af op uiterlijk alleen maar bedenk goed of u de hond kunt bieden wat hij nodig heeft! Heeft u interesse in een pup uit deze combinatie, kijk dan even onder het tabblad Pup Anvraag Procedure voor meer informatie.